Μία από τις πολλές εκθέσεις στην πρωτεύουσα του έθνους, η οποία σημείωσε την 100ή επέτειο της συμμετοχής της Αμερικής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχίζει και τελειώνει με επιστολές του Γιάννη Ι. Περσίνγκ.
σχετικό περιεχόμενο
- Τα γράμματα του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου δείχνουν την αφόρητη θλίψη του Θεόδωρου Ρούσβελτ μετά τον θάνατο του γιου του
Ένας από αυτούς, βέβαια, είναι ο ευρέως διανεμημένος αποστολέας των «Ελλήνων στρατιωτών μου», μετά τον οποίο ονομάστηκε η έκθεση στο Εθνικό Ταχυδρομικό Μουσείο του Smithsonian στην Ουάσινγκτον, εκθειάζοντας την εξαιρετική δουλειά των στρατευμάτων.
«Είτε διατηρώντας μοναξιά την επαγρύπνηση στα χαρακώματα είτε χαζεύοντας με γοητεία το προπύργιο του εχθρού. ανεξάρτητα από το αν παραμείνει μονότονη κοροϊδία στο πίσω μέρος ή διατηρώντας τη γραμμή πάλης μπροστά, ο καθένας έχει παίξει γενναία και αποτελεσματικά το ρόλο του ", έγραψε ο Pershing.
Στο τέλος του πολέμου, ο στρατηγός John J. Pershing έγραψε μια επιστολή εκτίμησης στα μέλη των Αμερικανικών Στρατιωτικών Δυνάμεων που άρχισαν: "Οι συνάδελφοί μου". (Εθνικό Ταχυδρομικό Μουσείο) Ενώ κάθε μέλος των αμερικανικών δυνάμεων αποστολής υπό την εντολή του έλαβε την ανακοίνωση αυτή, μια διαφορετική, αρκετά προσωπική χειρόγραφη επιστολή, ανοίγει την εκπομπή. Σε αυτό, ο Pershing μοιράζεται την προσωπική θλίψη σε έναν οικογενειακό φίλο με τη φρίκη της απώλειας της συζύγου του και τριών νεαρών θυγατέρων σε πυρκαγιά σπιτιών πριν από δύο μήνες, ενώ εγκαταστάθηκε στο Fort Bliss του Τέξας.
5 Οκτωβρίου 1915.
Αγαπητή Αννα: -
Προσπαθώ να σας γράψω μια λέξη για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά θεωρώ ότι είναι αδύνατο να το κάνετε αυτό.
Ποτέ δεν θα απαλλαγώ από τη θλίψη της θλίψης στην τρομερή απώλεια του Darling Frankie και των μωρών. Είναι πολύ συντριπτική! Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πώς έχω ζήσει όλα αυτά μέχρι τώρα. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι έχουν φύγει. Είναι πολύ σκληρό να πιστεύουμε. Ο Φράνκι ήταν τόσο πολύ για εκείνους που αγαπούσε και εσύ ήταν ο καλύτερος φίλος της.
Ann Dear, αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για σας ποτέ, ανά πάσα στιγμή, παρακαλώ, για χάρη του Frank, να με ενημερώσετε. Και, θέλω να σας ακούσω, όπως θα ήθελε να σας ακούσει. [break page] Η αδερφή μου και ο Warren είναι μαζί μου. Ο Γουόρεν είναι στο σχολείο. Νομίζω ότι είναι τόσο θλιβερή υπόθεση - να χάσει μια τέτοια μητέρα και τέτοιες αδελφές.
Προσπαθώ να δουλέψω και να μην σκέφτομαι. αλλά ω! Η ερήμωση της ζωής: το κενό από όλα αυτά. μετά από την πληρότητα που έχω. Δεν μπορεί να υπάρξει παρηγοριά.
Με αγάπη τη δική σου
John J Pershing
Είναι η πρώτη φορά που η επιστολή ήταν σε δημόσια προβολή, λέει ο Lynn Heidelbaugh, ο επιμελητής μουσείων που διοργάνωσε την παράσταση. "Αυτή είναι μια συγκινητική επιστολή της καρδιάς που στρέφει, για το πώς έχει να αντιμετωπίσει την βαθιά θλίψη του."
Μόλις ενάμιση χρόνο μετά την τραγωδία αυτή, ο Pershing έγινε διοικητής της αμερικανικής αποστολικής δύναμης από τον πρόεδρο Woodrow Wilson, επιβλέποντας μια δύναμη που θα ανερχόταν σε δύο εκατομμύρια στρατιώτες.
Μια καρτ ποστάλ αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού απεικονίζει στρατιωτικό προσωπικό που στέλνει ταχυδρομείο. (Εθνικό Ταχυδρομικό Μουσείο) Αν ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έμοιαζε με καμία σύγκρουση που είχε προηγηθεί, αυτό αντανακλάται και στο ταχυδρομείο, το οποίο έπρεπε να χειρίζεται έναν πρωτοφανή αριθμό καρτών, γραμμάτων και πακέτων στο εξωτερικό. Πριν από τα κινητά τηλέφωνα, το Skype και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, οι στρατιώτες να μένουν σε επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και η ταχυδρομική υπηρεσία αγωνιζόταν να συνεχίσει.
"Μόνο εκείνο το πρώτο έτος, υπήρχαν 52 εκατομμύρια κομμάτια ταχυδρομείου που πηγαινοέρχονταν και πέρασαν, τα περισσότερα από τις ΗΠΑ, αλλά και ένας αρκετά καλός αριθμός που προέρχονταν και από τους στρατιωτικούς", λέει η Heidelbaugh. «Θέλαμε να δείξουμε πώς ήταν το γράψιμο γραμματοσήμων. Αυτό το κάνατε όσο γράψαμε σήμερα. "
"Οι συνάδελφοί μου: επιστολές από τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο" είναι η πρώτη προσωρινή έκθεση μέσα στην μόνιμη γωνιά ταχυδρομείου του ταχυδρομικού μουσείου που καλύπτει αλληλογραφία από όλες τις ένοπλες συγκρούσεις των ΗΠΑ. Πολλά από τα αντικείμενα δωρίζονται από το Κέντρο Αμερικανικών Πολεμικών Γραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Chapman της Orange, Καλιφόρνια. Ωστόσο, περισσότερα από 20 ιδρύματα δανείζουν κομμάτια για την παράσταση.
Λόγω της ευθραυστότητας του χαρτιού. η οθόνη θα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, με άλλα γράμματα και άλλες ιστορίες να ανταλλάσσονται, καθώς άλλα απομακρύνονται, λέει η Heidelbaugh. Αλλά όλα τα αντικείμενα της θα είναι διαθέσιμα για εξέταση και μεταγραφή σε ένα κοντινό ηλεκτρονικό περίπτερο.
"Υπάρχουν πολλές ιστορίες που πρέπει να καλύψουμε", λέει. "Καλύπτουμε το στρατιωτικό ταχυδρομείο των στρατιωτών, των ναυτικών, των αερομεταφορέων και των ναυτικών, αλλά έχουμε και γράμματα από άτομα που εργάζονται για οργανώσεις κοινωνικής πρόνοιας στο εξωτερικό - μερικοί από τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί πριν ακόμα μπει η Αμερική στον πόλεμο", λέει. "Και έπειτα έχουμε ανθρώπους που δουλεύουν τόσο στην εκστρατεία του Ερυθρού Σταυρού όσο και στο σπίτι. Θέλαμε πραγματικά να πάρουμε όσες φωνές και προοπτικές μπορούσαμε. "
Ο Stewart C. Lockhart απέστειλε αυτή την κάρτα στην κα Nellie Bailey τον Οκτώβριο του 1918. (Εθνικό Ταχυδρομικό Μουσείο) Πολλοί είναι χειρόγραφοι και "η προσωπικότητά τους βγαίνει από το χειρόγραφο και από τη φράση." Άλλοι δακτυλογραφούν ως έναν αποτελεσματικό τρόπο για να πάρουν πολλά λόγια σε μια σελίδα.
Αλλά υπήρχε πάντοτε ένα ερώτημα σχετικά με το πόσο οι συγγραφείς θα μπορούσαν να εκφράσουν, γιατί θα μπορούσαν να πέσουν σε χέρια του εχθρού ή άλλως να εξεταστούν από στρατιωτικούς λογοκριτές για να εξασφαλίσουν ότι τα μυστικά ή οι τοποθεσίες δεν αποκαλύφθηκαν.
"Κάπου στη Γαλλία" γίνεται μια τεράστια φράση ", λέει η Heidelbaugh.
Οι επιστολές δίνουν μια εικόνα για τη συμμετοχή των γυναικών στην πολεμική προσπάθεια και των αφροαμερικανών στρατευμάτων των οποίων η συμμετοχή σε χωριστές μονάδες ήταν πιο ευπρόσδεκτη από την ιθαγένειά τους.
Οι επιστολές στο χέρι μπορεί να αντικατοπτρίζουν το χάσμα μεταξύ των μορφωμένων και των μη μορφωμένων, προσθέτει η Heidelbaugh, αλλά υπάρχουν μερικά παραδείγματα που υποδηλώνουν ότι οι επιστολές είχαν υπαγορευτεί σε άλλους.
Ένας βετεράνος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου γράφει την προοπτική του ξένου πολέμου στον γιο του, που πρόκειται να ξεκινήσει τον αγώνα κατά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
"Δεν είναι ένα γράμμα για την οργή, λέει η Heidelbaugh. Λέει, "Θα έχετε περιπέτειες, αλλά είναι οι άνθρωποι που συναντάτε και τον δικό σας χαρακτήρα που θα σας οδηγήσει". Είναι μια συγκινητική επιστολή και από πολλές απόψεις αντικατοπτρίζει την επιστολή του Pershing σχετικά με το χαρακτήρα του στρατού, για να αντιμετωπίσει τις δοκιμές του πολέμου ».
Και επειδή η έκθεση θα αλλάξει, αντικαθιστώντας και προσθέτοντας εύθραυστα γράμματα κατά τη διάρκεια των 20 μηνών, οι επαναλαμβανόμενες επισκέψεις θα ανταμειφθούν.
Εκτός από τα γράμματα, υπάρχουν αντικείμενα της εποχής, όπως παραδείγματα στυλό που σχεδιάστηκαν για να δουλέψουν στην τάφρο ή μερικά από τα πολλά παραδείγματα παρτιτούρας σχετικά με τη διαδικασία γραφής στα στρατεύματα εκεί. Ένας από το 1918 είναι με τίτλο "Τρία θαυμαστά γράμματα από το σπίτι."
Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι όταν ιδρύθηκε το ταχυδρομικό γραφείο του Στρατού-το APO-ως ένας τρόπος για να φτάσετε σε μια συγκεκριμένη μονάδα χωρίς να ονομάσετε την τοποθεσία του. Το APO εξακολουθεί να υπάρχει 100 χρόνια αργότερα.
Αν και οι σύγχρονες ηλεκτρονικές επικοινωνίες παρέχουν πιο άμεση επαφή με τους αγαπημένους τους στο σπίτι, η Heidelbaugh λέει ότι η προσωπική επιστολή έχει ακόμα μια θέση. "Μέσα από τις συνεντεύξεις μου και τη λήψη σε ανθρώπους, ακόμη και οι μελέτες δείχνουν ότι μια προσωπική επιστολή σε χαρτί έχει φέρει περισσότερο βάρος-υπό τον όρο ότι η απτική εμπειρία σε αυτό το πλαίσιο."
Μέσα από την επίσημη και προσωπική αλληλογραφία, η Heidelbaugh λέει ότι "ελπίζουμε ότι αυτό θα εμπνεύσει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στις συλλογές τους στην οικογένεια τους, αν όχι στις επιστολές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στη συνέχεια σε άλλα σύνολα επιστολών ή να εξετάσουν τη δική τους επικοινωνία.
"Πώς μπορούν ακόμη να αρχειοθετήσουν την επικοινωνία σήμερα ή να δημιουργήσουν αρχεία της επικοινωνίας μας, πώς εκφράζουμε τον εαυτό μας; Αυτές είναι αναλογικές και σχετικά εύκολο να σωθούν και οι άνθρωποι μοιράζονται τις ιστορίες τους ότι μπορεί να μην είχαν μπορέσει να έρθουν στο σπίτι και να μοιραστούν τους εαυτούς τους. Και τώρα με 100 χρόνια προοπτικής μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτές τις ιστορίες. "
"Οι συνάδελφοι μου: επιστολές από τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο" είναι σε προβολή μέχρι τις 29 Νοεμβρίου 2018 στο Εθνικό Ταχυδρομικό Μουσείο Smithsonian Mail Mail Gallery. Διαβάστε ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο My Fellow Soldiers από τον Andrew Carroll, σύντροφο στην έκθεση, σχετικά με το θάνατο του γιου του Προέδρου Theodore Roosevelt Quentin.
