Στις 8 Νοεμβρίου 2016, οι μεγαλύτερες ονομαστικές αξίες του νομίσματος στην Ινδία, χαρτονομίσματα 500 και 1.000 ρουπίες, αποσβέστηκαν. Διανυκτέρευση, σε μια χώρα όπου πάνω από το 95% όλων των συναλλαγών αφορά τα μετρητά, οι άνθρωποι παρέμειναν κρυπτογραφημένοι για να καταθέσουν τις άχρηστες σημειώσεις τους και να τις αντικαταστήσουν με οποιοδήποτε νόμιμο νόμισμα που παρέμεινε στις τράπεζες. Αν η κατάσταση ήταν κακή στην αστική Ινδία, στην αγροτική Ινδία, ήταν καταστροφική.
Στο Nandgaon, ένα χωριό μόλις 2.000 κατοίκων που ήταν κρυμμένο στους λόφους της συνοικίας Satara του Maharashtra, ο Jyoti Gadekar έσπευσε σε ένα νοσοκομείο για ένα τμήμα C έκτακτης ανάγκης. Η εκτεταμένη οικογένειά της είχε συγκεντρώσει τις 10.000 ρουπίες, περίπου 156 δολάρια ΗΠΑ, απαιτούμενες εκ των προτέρων για μια τέτοια διαδικασία και την κατέθεσαν στην τράπεζα. Ξαφνικά, δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Η τράπεζα θα χρειαζόταν πολύ χρόνο για να μεταφέρει το ποσό και τα ΑΤΜ επέτρεπαν να αποσύρονται 2.000 ρουπίες ημερησίως για να συμβαδίσει με τη ζήτηση.
Τότε η οικογένειά της πλησίασε μια γυναίκα γνωστή στο χωριό για την επινοητικότητα της: Μάνασι Κουλκάρνι.
Το Nandgaon δεν διαφέρει πολύ από την υπόλοιπη αγροτική Ινδία. Η χρήση smartphone έχει περάσει στα ύψη τα τελευταία χρόνια, με συσκευές Android που πωλούν για μόλις 2.000 ρουπίες, περίπου 30 δολάρια. Η χρήση του Διαδικτύου σε smartphones αυξάνεται και εκθετικά, καθώς τα πακέτα απεριόριστης περιήγησης γίνονται φθηνότερα σε μια άκρως ανταγωνιστική αγορά. "Οι άνδρες εδώ δεν αφήνουν τις γυναίκες τους να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους. Θα το σπάσετε, μας λένε, και ποια χρήση έχετε για το ούτως ή άλλως; "Manasi λέει. Πράγματι, μόνο το 12% των χρηστών του Διαδικτύου στην Ινδία είναι γυναίκες.
Η Μάνασι, 32χρονη μητέρα των δύο, άρχισε να χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο τον Αύγουστο του περασμένου έτους. Ο Μάνασι περιγράφει τα δεκαπέντε χρόνια πριν από αυτό ότι είναι γεμάτος από φόβο. Ο Μάνασι εργάστηκε ως δάσκαλος για παιδιά ηλικίας 2-4 ετών στη μικρή πόλη Κολχαπούρ πριν μετακομίσει στο Nandgaon μετά το γάμο. Ήθελε να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει την κοινότητά της, αλλά αισθάνθηκε φοβισμένη ότι δεν θα βρει ποτέ μια διέξοδο.
Το Manasi πέρασε τελικά μέσω του διαδικτύου Saathi, ενός προγράμματος Google και Tata Trusts. Όταν το πρόγραμμα διαφημιζόταν, δίσταζε να εφαρμόσει ακόμη και τα παιδιά της, τα οποία έλεγαν ότι έπρεπε. Μέσα από αυτό το πρόγραμμα, βασικές γυναίκες σε χωριά της Ινδίας διδάσκονται να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και να τους δίνουν πρόσβαση σε δικά τους smartphones. Αυτές οι γυναίκες αναλαμβάνουν το ρόλο ενός Saathi - ενός συντρόφου - και διδάσκουν άλλες γυναίκες στα χωριά τους να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο επίσης.
Ο Manasi είχε περάσει τους τρεις μήνες από τότε που έγινε Saathi, διδάσκοντας τις γυναίκες να βρουν πληροφορίες για τις δεξιότητες που τους ενδιέφερε. "Αν έβλεπα μια γυναίκα να έχει μια μικρή επιχείρηση προσαρμογής, θα έδειχνα τα μαθήματα στο YouTube και νέα μοτίβα στο Google. Αν αγαπά να μαγειρέψει, θα ψάχναμε συνταγές. Για μια γυναίκα που τείνει να κοτόπουλα, θα μοιραζόμουν πληροφορίες για το πώς να τις αντιμετωπίζω καλύτερα ", θυμάται ο Manasi. Και σιγά σιγά, αυτές οι γυναίκες θα θεωρούσαν το Διαδίκτυο προσιτό και όχι αποθαρρυντικό και χρήσιμο για τον εαυτό τους, όχι μόνο για τους συζύγους τους.
Την ημέρα εκείνη, μετά την αποπτωτικοποίηση, η πρόκληση του Manasi ήταν διαφορετική από ό, τι είχε αντιμετωπίσει. Με μια γυναίκα με πολύπλοκη εργασία και έναν γιατρό που αρνήθηκε να την μεταχειριστεί χωρίς προκαταβολή, βρήκε μια εφαρμογή, Paytm, που θα μπορούσε να μεταφέρει χρήματα από τον τραπεζικό λογαριασμό της οικογένειας απευθείας στο γιατρό. Αυτό, σε ένα χωριό όπου οι ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές ήταν ανήκουστες.
Πέντε ώρες αργότερα γεννήθηκε ένα υγιές κοριτσάκι.
Για τη Manasi, η εμπειρία άνοιξε τα μάτια της σε έναν νέο κόσμο. Ενώ το Διαδίκτυο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να μάθει τις δεξιότητες και να μοιραστεί τις φωτογραφίες, θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να σώσει μια ζωή.
***Το επόμενο δισεκατομμύριο χρήστες που θα συμμετάσχουν στο Διαδίκτυο θα προέρχονται από την Ινδία και την Αφρική. Στην Ινδία, σήμερα μόνο το 26% του πληθυσμού έχει τακτική πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Αυτό αναμένεται να υπερδιπλασιαστεί από 330 σε 730 εκατομμύρια μέχρι το 2020. Η πλειοψηφία αυτών των νέων χρηστών ενώνει την αγροτική Ινδία, όπου σήμερα μόνο το 17 τοις εκατό του πληθυσμού είναι σε απευθείας σύνδεση. Η ανάπτυξη αυτή τροφοδοτείται από προγράμματα όπως η πρωτοβουλία Free WiFi της Google, το Internet Saathi και οι προσπάθειες της ινδικής κυβέρνησης να συνδέσει χωριά με οπτικά καλώδια.
Σε μια άλλη αγροτική περιοχή, το Bundelkhand, στη βόρεια Ινδία, υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου παρουσία στο Internet Saathi ή σε παρόμοια προγράμματα ψηφιακής παιδείας. Εδώ, μια υπερlocal εφημερίδα, Khabar Lahariya, εξυπηρετεί σε χωριά που συχνά δεν έχουν άλλη πηγή για ειδήσεις. Το ειδησεογραφικό τους δωμάτιο είναι όλος-θηλυκό, με δημοσιογράφους που προσλαμβάνονται από τις κοινότητες που καλύπτουν, αρκετοί από τους οποίους προέρχονται επίσης από κακή και περιθωριοποιημένη ύλη. Οι γυναίκες αυτές είναι πρόσφατα γραμματέα και, από πέρυσι, πρόσφατα εκπαιδευμένοι στη χρήση smartphone και διαδικτύου.
Η υπερlocal εφημερίδα, Khabar Lahariya, έχει στρατολογήσει γυναίκες δημοσιογράφους από διάφορα χωριά και τους δίδαξε πώς να χρησιμοποιούν smartphones και το διαδίκτυο. (Khabar Lahariya) 
Kavita (στα δεξιά) είναι ο ιδρυτής και ψηφιακό κεφάλι του Khabar Lahariya . (Khabar Lahariya) Μία από αυτές τις γυναίκες είναι η Kavita, η οποία παντρεύτηκε στην ηλικία των 12 ετών και πολέμησε για το δικαίωμά της να σπουδάσει εναντίον μιας κουλτούρας που είχε συνταγή για μια πολύ διαφορετική ζωή γι 'αυτήν. Ήταν το αρχαιότερο άτομο που εγγράφεται στην 5η τάξη λίγο μετά το γάμο. Τώρα, κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο και είναι ο ιδρυτής και ψηφιακός επικεφαλής του Khabar Lahariya . Η Kavita, όπως και η πλειονότητα των δημοσιογράφων της Khabar Lahariya, πηγαίνει μόνο με το όνομά της. τα επώνυμα είναι υπερβολικά αποκαλυπτικά του ιστορικού τους και οδηγούν σε διακρίσεις μέσα στην κοινωνία.
"Παρατηρήσαμε ότι παρόλο που οι άνθρωποι στο Bundelkhand δεν ήταν καλά μορφωμένοι, συχνά μόνο μέχρι την 5η τάξη ή το γυμνάσιο, η χρήση smartphone μεταξύ τους αυξανόταν. Κάθε σπίτι διαθέτει τηλέφωνο ", λέει η Καβίτα.
"Ο κόσμος του διαδικτύου αυξάνεται", λέει η Καβιτά και συνειδητοποιώντας την επίδραση που θα είχε στην αναφορά και επίσκεψη του Χαμπάρ Λαχαρίγια, η Καβιτά και η ομάδα της έσβησαν πλήρως την εφημερίδα τους και μετακόμισαν στο ψηφιακό. "Για πρώτη φορά προσέλαβε εκπαιδευτή για να μας διδάξει να χρησιμοποιούμε smartphones για τη μαγνητοσκόπηση τμημάτων ειδήσεων, τη δημιουργία σεναρίων και την κοινή χρήση των αναφορών μας με την ομάδα" και από τότε οι βετεράνοι εκπαιδεύουν τους νέους δημοσιογράφους στο προσωπικό. Οι αναφορές τους διανέμονται στο ακροατήριό τους μέσω του WhatsApp, του YouTube και του Facebook. Από την κίνηση αυτή, περισσότερες γυναίκες συντονίζουν το Khabar Lahariya για τα νέα τους από ποτέ. Πάνω από το 30 τοις εκατό των αναγνωστών τους αποτελείται από γυναίκες και νέους, όταν προηγουμένως μόνο οι γραμματείς και οι ηλικιωμένοι άνδρες διαβάζουν την εκτύπωση.
Παρά τη συνεχιζόμενη πολιτισμική ένταση που έρχεται με την υιοθέτηση του διαδικτύου μεταξύ των δημοσιογράφων της Khabar Lahariya, τους έχει χορηγήσει περισσότερη ελευθερία και δύναμη από ό, τι είχαν ποτέ.
Η αγροτική Ινδία έχει επίσης μία από τις χειρότερες ανισότητες μεταξύ των φύλων μεταξύ των χρηστών του διαδικτύου στον κόσμο. Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τεράστιους πολιτιστικούς φραγμούς στην πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Με τη σειρά του, το Διαδίκτυο σπάει τεράστια εμπόδια γι 'αυτούς.
Γενικά, είναι οι άνδρες που κατέχουν και ελέγχουν τις πύλες στο Διαδίκτυο, τα χαμηλού κόστους τους Android smartphones. Στο Nandgaon, ο Manasi διαπιστώνει ότι μερικές φορές οι άνδρες βάζουν τα εμπόδια στο διαδίκτυο, όχι από κακία αλλά άγνοια.
Την περασμένη χρονιά, ο Μάνασι έχει διδάξει περίπου 1.000 γυναίκες στα χωριά της περιοχής να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο. Εκτιμά ότι διδάσκει επίσης 200 άντρες.
"Η σύνδεση των γυναικών στο Διαδίκτυο δεν είναι απλώς η διδασκαλία τους να χρησιμοποιούν ένα smartphone. Πρόκειται για την αλλαγή της σκέψης των γυναικών και της σκέψης των ανδρών », λέει ο Manasi. Όταν ένας αγρότης στο χωριό του αρνήθηκε να αφήσει τη σύζυγό του να μάθει να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, ο Μάνασι πήγε σε αυτόν οπλισμένος με μια μηχανή αναζήτησης. "Τον είπα, η σοδειά σου δεν κάνει καλά, εδώ, επιτρέψτε μου να μάθω πώς να το διορθώσω". Καθώς η καλλιέργειά του άρχισε να γίνεται πιο υγιής τις επόμενες εβδομάδες, άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ένα τηλέφωνο στα χέρια μιας γυναίκας εξουσιοδοτεί όχι μόνο της, αλλά και της οικογένειάς της.
Τις εβδομάδες μετά τον Καισαριανό έκτακτης ανάγκης, ο Μάνασι αμφισβήτησε τον εαυτό της για να βρει όλο και πιο βαθιούς τρόπους για να βελτιώσει τη ζωή των γυναικών στο χωριό της.
Η Manasi, smartphone στο χέρι, μιλάει με άλλες γυναίκες στο χωριό της. (Βισάλ Γιαντάβ για τη ζωή του Ντάρμα) 
Manasi με το σύζυγό της, Milind, και τα δύο εφηβικά παιδιά της. Λέει ότι ήταν τα παιδιά της που την ενθάρρυναν να εγγραφεί στο πρόγραμμα Internet Saathi. (Μάνασι Κουλκάρνι) 
Ο Milind είναι αγρότης σόγιας. Το Manasi παρουσιάζει κλιπ του YouTube που εξηγούν το εθνικό συνταξιοδοτικό σύστημα στους αγρότες και τις συζύγους των αγροτών. (Βισάλ Γιαντάβ για τη ζωή του Ντάρμα) 
Χρησιμοποιώντας το WhatsApp για επικοινωνία από χωριό σε χωριό, η δική του μικρή επιχείρηση σνακ Manasi έχει απογειωθεί. (Βισάλ Γιαντάβ για τη ζωή του Ντάρμα) Υπήρξε μια αύξηση του αριθμού των γυναικών μικρών επιχειρήσεων στην περιοχή της. Περισσότερες γυναίκες βελτίωναν τις βιοτεχνίες τους, ιδιαίτερα την προσαρμογή και την παραγωγή των διατηρημένων τροφίμων, αλλά, όπως πάντα, οι πωλήσεις περιορίζονταν από τη γεωγραφία. Το Nandgaon βρίσκεται σε μια αρκετά καλή συνοικία, όχι πολύ μακριά από μια εθνική οδό, αλλά ιστορικά δεν υπήρχε ποτέ δίκτυο διανομής τέτοιων αγαθών. Εάν έρθουν οι πωλήσεις, είναι μόνο από κάποιον που είναι γνωστός στον πωλητή. Συνεπώς, τα αποθέματα είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται και τα χρήματα δεν έπεφταν.
Αλλά η Manasi είχε ένα νέο δίκτυο τώρα, "η οικογένειά μου στο διαδίκτυο, όπως την αποκαλώ", λέει. Οι γυναίκες που δίδαξε είχαν, με τη σειρά τους, διδάσκουν άλλους σε γειτονικές περιοχές, που απλώνονται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μιλίων. Δημιούργησαν μια ομάδα WhatsApp. Το WhatsApp είναι η μεγαλύτερη εφαρμογή στον κόσμο για την ανταλλαγή μηνυμάτων και την επικοινωνία από ομότιμους χρήστες. Αυτές οι γυναίκες το χρησιμοποίησαν με νέο τρόπο, για επικοινωνία από χωριό σε χωριό. Τώρα, αν μια γυναίκα στα χωριά τους έχει, ας πούμε, ένα φόρεμα που μπορεί να παράγει, τραβά μια φωτογραφία του σχεδίου από την Google και το στέλνει στην ομάδα. Οι γυναίκες μοιράζονται το ερώτημά τους με πιθανούς πελάτες σε ολόκληρο το χωριό τους και οι παραγγελίες έρχονται σε τροχιά. Μόνο όταν έφτασαν οι παραγγελίες αρχίζει η παραγωγή.
Με αυτό τον τρόπο, ο Manasi λέει ότι οι γυναίκες έχουν τριπλασιάσει τα εισοδήματά τους τους τελευταίους μήνες. Η δική της μικρή επιχείρηση τραγανών σνακ και τουρσιών, που απασχολεί 14 γυναίκες, έχει απογειωθεί. Τα σνακ τους πωλούν οπουδήποτε σε ακτίνα 150 μιλίων και μια νέα παραγγελία είναι απλά ένα ερώτημα του WhatsApp.
"Η επιθυμία μου είναι να βελτιώσω με κάθε τρόπο τη ζωή των γυναικών", λέει ο Manasi. Η οικονομική ανεξαρτησία είναι μόνο η αρχή.
***Η Ινδία συχνά θεωρείται ως χώρα αντιπαράθεσης. Υπάρχει η Ινδία που αναπτύσσει την οικονομία της, τότε υπάρχει η Ινδία με εξαιρετική εισοδηματική ανισότητα. Μια Ινδία δείχνει τα κορίτσια της που μπορούν να μεγαλώσουν για να είναι πρόεδρος, η άλλη Ινδία δεν εξασφαλίζει τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση και την ασφάλεια. Ενώ μια Ινδία εξαντλητικά χτίζει ένα καλύτερο αύριο, η άλλη Ινδία προσκολλάται στο παρελθόν της.
Είναι λανθασμένο να υποθέσουμε ότι η Ινδία που φτάνει προς το μέλλον της είναι η αστική Ινδία, και η Ινδία που προσκολλάται στις ρίζες της είναι αγροτική. Η σύγχρονη και η έλλειψη συνυπάρχουν και στην αγροτική Ινδία. Και υπάρχει μια αξιοσημείωτη ποικιλία νοοτροπίας σε όλη τη χώρα.
Η Ινδία αυξάνει το ΑΕΠ της κατά 7% ετησίως, αλλά οι αγροτικές κοινότητες όπως η Nandgaon παραμένουν στην περιφέρεια της αξιοσημείωτης προσπάθειας ανάπτυξης της Ινδίας. Αυτή η γεωργική κοινότητα εξαρτάται από τον ασταθή καιρό σε μια εποχή της κλιματικής αλλαγής. Ο σύζυγος του Manasi, Milind, είναι αγρότης σόγιας. Ο Nandgaon γνώρισε τις πρώτες βροχές της σεζόν στα μέσα Ιουλίου, δύο εβδομάδες αργότερα από τον κανόνα. "Δεν ξέρω αν θα το φέρουμε φέτος", λέει, αλλά ο Manasi παραμένει ανυπόμονος που θα βρει έναν τρόπο. «Ο μισθός μας είναι η εκπαίδευση των παιδιών μας», λέει ο Μάνασι και εξασφαλίζει ότι η έφηβη κόρη και το γιο της παρακολουθούν ένα καλό σχολείο, ακόμα κι αν απέχει 30 μίλια από το δημόσιο λεωφορείο.
Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο αυτό το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό εργαλείο του αιώνα, το Διαδίκτυο, κάνει την είσοδό του.
Όταν το Facebook σκόπευε να ξεκινήσει το πρόγραμμα Free Basics το 2015, προσέφερε ένα ελεύθερο αλλά λογοκριμένο διαδίκτυο στους ανθρώπους σε κοινότητες όπως το Nandgaon και το Bundelkhand. Μόνο γύρω σε μια δωδεκάδα ιστοσελίδων που επιλέχθηκαν από το Facebook θα ήταν προσβάσιμες και το υπόλοιπο του διαδικτύου θα ήταν κλειστό. Ενώ το Free Basics διαφημίστηκε ευρέως ως μια φιλανθρωπική προσπάθεια για να πάρει την αγροτική Ινδία σε απευθείας σύνδεση, ήταν από μια κερδοσκοπική εταιρεία που είχε περισσότερα κέρδη από τους ανθρώπους που στόχευε.
Ο Khabar Lahariya διενήργησε μια έρευνα στο σπίτι πέρυσι, όπου διαπίστωσε ότι σε αγροτικές κοινότητες όπως το Bundelkhand, οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούσαν μόνο το διαδίκτυο, αλλά το προσαρμόζουν στις ανάγκες τους. Η αναζήτηση φωνής είναι η είσοδός τους στο Διαδίκτυο και οι υπηρεσίες που ήταν πιο χρήσιμες για τους ανθρώπους ήταν το YouTube, μια υπηρεσία που διεξήχθη από τον ανταγωνιστή του Facebook, το Google, ότι οι άνθρωποι βασίζονταν σε μαθήματα και κυβερνητικούς ιστότοπους για κρίσιμες πληροφορίες που δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε διαφορετική περίπτωση. Η Kavita παρατηρεί ότι τα Free Basics ήταν "μια κακή ιδέα, πώς θα μπορούσε να είναι μια καλή. Για τους ανθρώπους εδώ, το YouTube είναι απαραίτητο, νέα για την κυβέρνηση και τις υπηρεσίες της είναι ζωτικής σημασίας. Τα Ελεύθερα Βασικά μπλοκάρισαν αυτά. "
Σε αντάλλαγμα για την υπηρεσία Free Basics, το Facebook θα βρει τις επόμενες εκατοντάδες εκατομμύρια χρήστες, θα συλλέξει εμπορεύσιμα δεδομένα γι 'αυτούς και θα δημιουργήσει μια συντριπτική κυριαρχία στον ψηφιακό χώρο. Τα Free Basics συζητήθηκαν δημοσίως έως ότου απαγορευτεί από την ρυθμιστική αρχή της Ινδίας για τις τηλεπικοινωνίες το 2016. Πριν από την άφιξή του στις ψηφιακές ακτές της Ινδίας, οι αγροτικές κοινότητες είχαν ήδη εμφανίσει μεγάλη ανάπτυξη της χρήσης smartphone και διαδικτύου. Αυτό δεν έχει αλλάξει από τη στιγμή που είχε απομακρυνθεί. Προσπαθώντας να αποφασίσει για αυτούς τους χρήστες πώς και πού θα μπορούσαν να σερφάρετε στο διαδίκτυο, το Facebook πήρε ένα λάθος.
Είναι η εφευρετική χρήση απλών εργαλείων που ο Μάνασις έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο στην κοινότητα της στο Nandgaon.
"Η αγοραστική δύναμη μειώνεται στις κοινότητές μας. Μέχρι το 2030, θα έχουμε σκληρό χρόνο να δώσουμε οτιδήποτε », λέει ο Manasi. Τα εθνικά συνταξιοδοτικά προγράμματα για τους αγρότες και τα καθημερινά στοιχήματα υπάρχουν, αλλά ίσως λόγω της χαμηλής συνειδητοποίησης ή της αβεβαιότητας για την κατάθεση δεκαετιών πριν από οποιαδήποτε επιστροφή, παραμένουν αχρησιμοποίητα.
Κανένας καλλιεργητής στη συνοικία Satara της Μαχαράστρα, της οποίας το Nandgaon είναι μέρος, δεν έχει συνταξιοδοτηθεί σε γενιές. Όσον αφορά τις συζύγους των αγροτών; "Τα εισοδήματά μας τριπλασιάστηκαν από τότε που ξεκινήσαμε να πουλάμε μέσω της WhatsApp. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κερδίζουμε 3000 ρουπίες [50 δολάρια ΗΠΑ] το μήνα, το ένα τρίτο πηγαίνει στη συνήθεια κατανάλωσης του συζύγου, το ένα τρίτο στην εκπαίδευση των παιδιών και το υπόλοιπο για τα έξοδα των νοικοκυριών. Δεν μένουμε με τίποτα για τον εαυτό μας ", λέει ο Manasi.
"Η γήρανση συμβαίνει σε όλους, οπότε γιατί όχι σύνταξη;"
Τον Ιανουάριο, ο Μάνασι βρήκε την ιστοσελίδα της κυβέρνησης για το Εθνικό Σύστημα Συντάξεων. Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα σε εργαζόμενους στον ανοργάνωτο τομέα, στους οποίους συμμετέχουν αγρότες και εργάτες, να καταθέτουν αξιόπιστα ένα μικρό ποσό κάθε μήνα, με ένα υγιές επιτόκιο περίπου 12% εξασφαλισμένο από την κυβέρνηση και τους επιλεγμένους διαχειριστές κεφαλαίων. Με μια αλλαγή που έκανε η κυβέρνηση το 2015, αυτή η σύνταξη θα ήταν διαθέσιμη σε μια δεκαετία, όχι μόνο σε ηλικία 60 ετών.
Η Manasi βρήκε 32 αποσπάσματα από το YouTube που απλά εξήγησαν τα οφέλη της σύνταξης και της υπηρεσίας NPS και τα κατέβασαν για προβολή εκτός σύνδεσης χρησιμοποιώντας μία από τις πιο δημοφιλείς εφαρμογές της Ινδίας, το MX Player. Στη συνέχεια, άρχισε να εμφανίζει τη λίστα αναπαραγωγής σε κάθε αγρότη και σύζυγο αγρότη που γνώρισε, σε λεωφορεία, αγροκτήματα και σε οργανωμένα εργαστήρια.
Σε έξι μήνες, έχει υπογράψει 350 άτομα από την περιοχή της, συμπεριλαμβανομένων 200 γυναικών, στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Συνδέοντας με την τοπική κυβέρνηση, ξεκίνησε ένα σχέδιο μέσω του οποίου κάθε γυναίκα που υπογράφει άλλους στην κοινότητά της παίρνει μια μικρή περικοπή από την κυβέρνηση. Τώρα, ο συνταξιοδοτικός οδηγός κερδίζει ατμό.
Μέσα από τις συνδυασμένες προσπάθειες του Μανάση και των γυναικών σε αυτές τις κοινότητες, η αλλαγή έρχεται στην αγροτική Ινδία.
***
Ο Pornima Gurav, ένας 19χρονος από το κοντινό χωριό Ond, εμπνεύστηκε από το παράδειγμα του Manasi και εντάχθηκε στο πρόγραμμα Internet Saathi λίγο αργότερα, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Από τότε, η Pornima έχει διδάξει άλλα χιλιάδες άτομα στο σχολείο και στην περιοχή της για να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο. "Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο εδώ", λέει ο Pornima. Τα σχολεία διδάσκουν να δακτυλογραφούν τους παλιούς υπολογιστές δεκαετίας, αλλά για να μάθουν για το διαδίκτυο και για το διαδίκτυο, «στηρίζουμε ο ένας στον άλλο».
Η Pornima Gurav, 19 ετών, διδάσκει τις γυναίκες στο χωριό της σχετικά με θέματα υγιεινής και εγκυμοσύνης χρησιμοποιώντας τις φωνητικές αναζητήσεις του YouTube και του Google. (Pornima Gurav) Το Pornima προέρχεται από μια οικογένεια καλλιεργητών αράπικων φιστικιών και ποτέ δεν περίμενε μια ζωή διδασκαλίας, ή οποιαδήποτε εργασία καθόλου μετά το γάμο. Τους τελευταίους μήνες διδάσκει τις γυναίκες στο Ond σχετικά με θέματα υγιεινής και εγκυμοσύνης μέσω των κλιπ του YouTube και των φωνητικών αναζητήσεων της Google. Η Pornima πιθανότατα θα παντρευτεί σύντομα, αλλά λέει, "Έχω πει σε όλους, θα συνεχίσω να δουλεύω ακόμα και μετά που είμαι παντρεμένος. Θέλω μόνο να συνεχίσω τη διδασκαλία και τη διδασκαλία μέχρι όλοι γνωρίζουμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε το Διαδίκτυο. "
Μέχρι στιγμής, το Internet Saathi έχει εκπαιδεύσει 26.000 Saathis, οι οποίοι έχουν φθάσει σε περίπου 10 εκατομμύρια άλλες γυναίκες σε 100.000 χωριά. Δέκα εκατομμύρια μπορεί να φανεί σαν μια πτώση στον κουβά του συνολικού αριθμού χρηστών που έχουν ενταχθεί στο διαδίκτυο από την αγροτική Ινδία στο ίδιο χρονικό πλαίσιο. Η ανάπτυξη των χρηστών είναι απλώς παρεπόμενη του στόχου του προγράμματος: να προωθηθεί η χρήση αυτής της τεχνολογίας από μια ομάδα που συνήθως δεν έχει πρόσβαση σε αυτήν.
Το κίνημα ψηφιακής παιδείας της Ινδίας συνεχίζει να κερδίζει ατμό. Κάθε προσπάθεια που φέρνει περισσότερους ανθρώπους, ειδικά τους περιθωριοποιημένους, στο διαδίκτυο και τους δίνει τη δυνατότητα να τις χρησιμοποιήσουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους, αξίζει τον κόπο. Εξάλλου, το Διαδίκτυο είναι τόσο ισχυρό, σε μέρη όπως το Bundelkhand, μπορεί ακόμη και να μετατρέψει μερικές γυναίκες σε δημοσιογράφους.
Η Καβίτα περιγράφει το πεδίο της δημοσιογραφίας στο Bundelkhand ως "ένα αποθετήριο ανδρών. Οι άνθρωποι σκέφτονταν τις γυναίκες ως μαλακές, που δεν μπορούν να κάνουν αυτό το έργο ". Οι δημοσιογράφοι του Khabar Lahariya πρέπει να είναι σκληροί, συχνά επαναστάτες εναντίον της κοινωνίας και των δικών τους οικογενειών για να κάνουν αυτό το έργο, αλλά το Διαδίκτυο τους έδωσε μεγαλύτερες δυνατότητες για αντίκτυπο και νέα ταυτότητα.
Σε όλη τη χώρα, το Manasi είχε μια παρόμοια εμπειρία. "Κάναμε να ξοδεύουμε ολόκληρη τη ζωή μας σε οικιακές εργασίες", λέει ο Manasi, "Δεν ζούμε ποτέ για τον εαυτό μας". Από τη στιγμή που θα συνδεθεί στο διαδίκτυο, ο Manasi έχει βρει μια νέα κατεύθυνση στη ζωή. Ο Μανάσι θέλει να βελτιώσει τις ζωές των γυναικών στα χωριά της περιοχής του με κάθε τρόπο.
Το διαδίκτυο είναι μόνο το εργαλείο για τη δουλειά.
