Εάν ένας δούλος πέθανε κατά την κοπή μίσχων ρυζιού στο υγρό ορυζώνες στο νησί Sapelo της Γεωργίας, οι εργαζόμενοι μαζί του δεν είχαν την άδεια να παρακολουθήσουν το σώμα. Οι μουστάρδες έφτασαν πρώτα.
σχετικό περιεχόμενο
- Επίθεση των Γίγανων Πύθωνων
- Το καλοκαίρι για το Gershwin
Αλλά το βράδυ, οι σύντροφοι του νεκρού θα συγκεντρωθούν για να θρηνήσουν. Χορεύοντας στο σταθερό κτύπημα μιας σκούπας ή ενός ραβδιού, ένας κύκλος ανδρών θα σχηματίστηκε γύρω από έναν ηγέτη-το "τσίμπημα" - των οποίων τα χέρια απεικόνιζαν την κίνηση των πτερυγίων του πουλιού. Θα πέθαινε πιο κοντά στο έδαφος, μύτη πρώτα, για να πάρει ένα μαντήλι, που συμβολίζει τα ερείπια του σώματος.
Η Cornelia Bailey, 65 ετών, είναι μια από τις χούφτες των ανθρώπων που εξακολουθούν να ζουν στο νησί φραγμού των 16.000 στρεμμάτων κατά μήκος της θαλάσσιας ακτής της Γεωργίας. Θυμάται το "θησαυροφυλάκιο", όπως ονομάστηκε το τελετουργικό. Μεγαλώνοντας, λέει, "δεν μάθατε την ιστορία σας. Το ζήσατε. "
Ο Αφροαμερικανός γλωσσολόγος Lorenzo Dow Turner (1890-1972) ήταν επίσης γνώστης αυτής της ιστορίας. Το 1933, διεξήγαγε μια σειρά συνεντεύξεων με τους κατοίκους της Sea Coast - που καταγράφηκαν σε μια ογκώδη συσκευή που τροφοδοτήθηκε από τον κινητήρα του φορτηγού του πατέρα του Σάιχ. Έτσι εισήγαγε τον κόσμο σε μια κοινότητα, γνωστή ως Gullah ή Geechee, που διατηρεί ακόμα μουσική και χορούς από τη Δυτική Αφρική. Ο Turner μελέτησε επίσης τη μοναδική διάλεκτο των νησιωτών, την οποία οι αλλοδαποί είχαν από καιρό απολύσει ως φτωχούς Άγγλους. Όμως, η έρευνα του Turner, που δημοσιεύθηκε το 1949, έδειξε ότι η διάλεκτος ήταν πολύπλοκη και περιλαμβάνει περίπου 3.800 λέξεις και προέρχεται από 31 αφρικανικές γλώσσες.
Το πρωτοποριακό έργο του Turner, το οποίο οι ακαδημαϊκοί πιστεύουν ότι εισήγαγαν τις αφρικανικές-αμερικανικές σπουδές στα προγράμματα σπουδών των ΗΠΑ, είναι το θέμα του "Word, Shout, Song: Lorenzo Dow Turner που συνδέει τις κοινότητες μέσω της γλώσσας" στο κοινοτικό μουσείο Anacostia του Smithsonian μέχρι τις 24 Ιουλίου. το μουσείο της Ουάσινγκτον, DC, απέκτησε πολλά από τα αρχικά σημειώματα, εικόνες και ηχογραφήσεις του Turner, της Lois Turner Williams, το 2003. Όμως, ο Amos ήξερε αν ήθελε να συμπληρώσει το έργο του Turner, θα έπρεπε να δράσει γρήγορα.
Σήμερα, μόνο 55 ντόπιοι Sapelo, ηλικίας 3 έως 89 ετών, ζουν στο μοναχικό χωριό του νησιού, Hogg Hummock. «Ξυπνάω το πρωί και μετράω κεφάλια, για να βεβαιωθώ ότι κανείς δεν πέθανε μια μέρα στην άλλη», λέει ο Bailey.
"Ήξερα ότι δεν υπήρχε πολύς χρόνος πριν οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν τους ανθρώπους σε αυτές τις φωτογραφίες και θυμούνται τον πολιτισμό που εκπροσωπούσαν, έχουν επίσης φύγει", λέει ο Amos.
Έτσι επέστρεψε τα βήματα του Τέρνερ, ταξιδεύοντας στο νησί διεξάγοντας συνεντεύξεις. Καθισμένος στην κουζίνα του Bailey, ο Amos έπαιξε ηχογραφήσεις σε φορητό υπολογιστή. Η φωνή ενός ανθρώπου ακούγεται ξεθωριασμένη και ραγισμένη κάτω από το σταθερό βουητό της γεννήτριας φορτηγών.
"Αυτός είναι ο θείος Shad, εντάξει", λέει ο Bailey, προσπαθώντας να ακούσει τα λόγια του. "Σίγουρα είναι."
Ο Bailey και ο Nettye Evans, 72 ετών, φίλος παιδικής ηλικίας, αναγνώρισαν τέσσερις φωτογραφίες στη συλλογή του Amos. "Νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι η γιαγιά της συζύγου σας, η Κέιτι Μπράουν", λέει ο Evans, δείχνοντας μια εικόνα από μια υπερήφανη γυναίκα που φορούσε κυρίως λευκό.
Ο Μπέιλεϊ οδήγησε τον Άμο σε όλο το νησί σε ένα βαρύ φορτηγό, δείχνοντας σπίτια και χωράφια και γλιστρώντας στη νησιωτική διάλεκτο: ο binya είναι ντόπιος νησί, ο comya είναι επισκέπτης.
Στο πίσω κάθισμα, ο εγγονός του Bailey, ο 4χρονος Marcus, έπαιξε με πλαστικά φορτηγά παιχνιδιών. Δεν χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις. Και ενώ γνωρίζει κάποια παραδοσιακά τραγούδια και χορούς, ο Μάρκος πιθανότατα θα ακολουθήσει το μονοπάτι των τριών πιο πρόσφατων αποφοίτων του Sapelo, οι οποίοι παρακολούθησαν γυμνάσιο στην ηπειρωτική χώρα και πήγαν στο κολέγιο, χωρίς σχέδια να επιστρέψουν. "Οι κόρες μου θα ήθελαν να ζήσουν εδώ. Η καρδιά τους βρίσκεται στο Sapelo ", λέει ο Ben Hall, 75 ετών, ο πατέρας του οποίου ήταν κύριος του γενικού καταστήματος του νησιού μέχρι να κλείσει πριν από δεκαετίες από την έλλειψη επιχειρήσεων. "Αλλά δεν μπορούν. Δεν υπάρχει τίποτα για αυτούς. "
Η Εταιρεία Πολιτισμού και Αναζωογόνησης του νησιού Sapelo εργάζεται για την ανέγερση ενός Πολιτιστικού Ερμηνευτικού Χωριού Geechee Gullah - ένα διαδραστικό τουριστικό αξιοθέατο που αναπαριστά διαφορετικές χρονικές περιόδους νησιωτικής ζωής. Θα φέρει θέσεις εργασίας και θα αποφέρει έσοδα, λέει ο Bailey. Ωστόσο, η κοινωνία χρειάζεται 1.6 εκατομμύρια δολάρια για να προχωρήσει με το έργο.
Εν τω μεταξύ, στο μουσείο, η φωνή του θείου Shad, που τώρα αναγνωρίζεται, συνδέει την ιστορία του νησιού. Η κουλτούρα είναι πολύ ισχυρή για να πεθάνει πλήρως, λέει ο Bailey. "Πρέπει να έχετε την ελπίδα ότι θα υπάρχει πάντα κάποιος εδώ".
Το "δακτυλίδι κραυγή", μια θρησκευτική τελετή Gullah, που παρουσιάζεται εδώ σε αυτή τη φωτογραφία του 1930 από τα αρχεία του Turner, είναι παρόμοια με τα παραδοσιακά τελετουργικά στη Δυτική Αφρική. (Κοινοτικό Μουσείο Anacostia, SI) 
"Δεν μάθατε την ιστορία σας, το ζήσατε", λέει η Cornelia Bailey, η οποία μεγάλωσε στο Sapelo. (Γκρέγκορυ Φόστερ)
