https://frosthead.com

Το παλαιότερο ελληνικό θραύσμα του Ομήρου ανακαλύφθηκε σε πηλό

Τα έπη του Έλληνα ποιητή Όμηρο, Η Ιλιάδα και Η Οδύσσεια έχουν αναφερθεί γύρω από τις φωτιές και έχουν εξεταστεί από τους μαθητές για 2.800 χρόνια, αν όχι περισσότερο. Ίσως να πιστεύετε ότι τα αρχαία αντίγραφα αυτών των βιβλίων εκσκαφέρονται συνεχώς στην Ελλάδα, αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Ο αρχαίος πάπυρος αυτά τα βιβλία γράφτηκαν σπάνια επιβιώνει, πράγμα που σημαίνει ότι τα αρχαία αντίγραφα του Ομήρου από τα εδάφη που έγραψε απλώς δεν υπάρχουν. Αλλά τώρα, αναφέρει το BBC, οι αρχαιολόγοι στην Ελλάδα βρήκαν 13 στίχους από την Οδύσσεια, οι οποίοι μετατράπηκαν σε πήλινο ταμπλέτα που χρονολογείται στον τρίτο αιώνα μ.Χ. ή νωρίτερα, αντιπροσωπεύοντας τις παλαιότερες γραμμές του ποιητή που βρέθηκε στην αρχαία γη.

Η ταμπλέτα ανακαλύφθηκε κοντά στα ερείπια του Ναού του Δία κατά τη διάρκεια τριών ετών ανασκαφών στα ερείπια της αρχαίας πόλης της Ολυμπίας στην ελληνική χερσόνησο της Πελοποννήσου. Οι στίχοι προέρχονται από το δέκατο τέταρτο βιβλίο του επικού, στο οποίο ο Οδυσσέας μιλάει στον διάσημο φίλο του Ευμέαιο, τον πρώτο άνθρωπο που βλέπει όταν επιστρέφει από τη δεκαετία του μακριά από το σπίτι.

Σε δελτίο Τύπου, το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού λέει ότι έχει επιβεβαιωθεί η προκαταρκτική ημερομηνία του κειμένου. Εάν επαληθευτεί, θα είναι ένα ανεκτίμητο λογοτεχνικό και ιστορικό τεχνούργημα.

Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε αναλαμπή στον Όμηρο πριν από τους μεσαιωνικούς χρόνους είναι σπάνια, και οποιαδήποτε ενόραση στη σύνθεση των επικών είναι πολύτιμη. Πιστεύεται ότι η Οδύσσεια και η Ιλιάδα προέρχονται από μια παράδοξη παράδοση αφήγησης. Το αν οι ιστορίες συντάχθηκαν από έναν τυφλό ποιητή Όμηρο είναι μια πηγή συζήτησης, αν και πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι ο Όμηρος δεν ήταν πιθανώς ένα ιστορικό άτομο, αλλά μια πολιτιστική παράδοση που ανέπτυξε τις ιστορίες για πολλές δεκαετίες ή αιώνες, με γραμματείς να τις γράφουν κάπου 8ος αιώνας π.Χ.

Αλλά είναι πιθανό ότι υπήρχαν πολλές διαφορετικές εκδοχές κάθε εργασίας που μεταγράφηκε σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Αυτό συμβαίνει επειδή, όπως επισημαίνει ο κλασικιστής του Χάρβαρντ Γκρέγκορι Νάγκι, η προφορική παράδοση αυτών των ποιημάτων δεν ήταν θέμα απομνημόνευσης. Αντίθετα, οι bards θα είχαν πει ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές των επικών κάθε φορά που θα τους απαγγέλλουν, χρησιμοποιώντας μια τεχνική γνωστή ως σύνθεση-στην-απαγγελία. Οι γραφοί που μεταγράφουν τις παραπομπές θα είχαν ακούσει διαφορετικές εκδοχές ανάλογα με τον αφηγητή, οπότε υπήρχαν πιθανότητες διάφορες εκδοχές των έργων του Ομήρου να επιπλέουν γύρω από τον αρχαίο κόσμο.

Οι εκδόσεις που γνωρίζουμε τώρα προέρχονται από μεσαιωνικά αντίγραφα από τα πλήρη έργα που βασίζονται σε αρχαίες πηγές που χάνονται τώρα. Αφού ανακαλύφθηκαν ξανά τα κείμενα κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, έγιναν κλασικά και μεταφράστηκαν ασταμάτητα, με κάθε γενιά να προσθέτει τη δική του επιστημονική ή λογοτεχνική περιστροφή στις ιστορίες. Στην πραγματικότητα, μόλις πέρυσι δημοσιεύθηκε η πρώτη αγγλική μετάφραση της ιστορίας από ένα θηλυκό κλασικιστή.

Αλλά δεν έχουν χαθεί όλες οι προηγούμενες εκδόσεις του Ομήρου. Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στην Αίγυπτο στα τέλη του 19ου αιώνα άρχισαν να συλλέγουν αποκόμματα παπύρου που περιείχαν γραμμές, αναφορές και ακόμη και πλήρη κεφάλαια των ιστοριών. Αντίθετα από την Ελλάδα, οι ξηρές συνθήκες στην Αίγυπτο σημαίνουν ότι διατηρούνται κάποια έγγραφα παπύρου, συμπεριλαμβανομένων των κομματιών του Όμηρου που χρονολογούνται στον 3ο αιώνα π.Χ. Αυτά τα αποκόμματα και τα κεφάλαια δείχνουν ότι τα μεσαιωνικά κείμενα δεν είναι οι μοναδικές εκδοχές των επικών ή ακόμη και οι έγκυρες εκδοχές αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει κανένας οριστικός Όμηρος εκεί έξω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Όμιλο Πολλαπλών Έργων συγκεντρώνει όλα αυτά τα θραύσματα μαζί, ώστε να μπορούν να συγκριθούν και να τεθούν σε σειρά για να δώσουν μια ευρύτερη εικόνα για τα έπη του Ομήρου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νέο κομμάτι του κειμένου από την Ελλάδα θα προστεθεί σύντομα σε αυτό το έργο και ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν ακόμη περισσότερα για να τραγουδήσει σύντομα.

Το παλαιότερο ελληνικό θραύσμα του Ομήρου ανακαλύφθηκε σε πηλό