Η Ταντζίλα Αχμέτ, με μια πορφυρή μωβ στα μαλλιά της και τα πρόσωπα των τίγρεων που φαίνονται έντονα από το ύφασμα του φόρεματός της, παίρνει τη σκηνή στο φεστιβάλ της Αμερικανικής Λογοτεχνίας Ασιατικής Λογοτεχνίας του Σμιθσονίου το 2017. Ανοίγει ένα αντίγραφο του πρόσφατου βιβλίου της ποίησης και αρχίζει να διαβάζει. Η φωνή της, ήσυχη και οικεία, κρατά το κοινό στο χέρι της:
Έχω χάσει την ιστορία της καταγωγής μου
Είναι θαμμένη έξι πόδια κάτω από το έδαφος της Αμερικής
Τυλιγμένο σε λευκό
Κανένα έθνος δεν μπορεί να την ορίσει τώρα.
Οι γραμμές από τη " Μέγαρο της Μαμάς ", ένα από τα ποιήματα της συλλογής του Ahmed " emdash & ellipses ", λέει την ιστορία της μητέρας της, που ήρθε από το Μπαγκλαντές στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οργανωμένη από το Αμερικανικό Κέντρο Ασιατικού Ειρηνικού του Smithsonian (APAC), το τριήμερο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Ιουλίου ήταν το πρώτο του είδους.
Το Φεστιβάλ παρακολούθησε περισσότερους από 80 Ασιάτες-Αμερικανούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που φτάνουν για εκδηλώσεις στην Πινακοθήκη Phillips, στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και στο Dupont Underground. Οι συγγραφείς προέρχονταν από μια ποικιλία πολιτιστικών πεδίων, και με την ποικιλομορφία τους, κατέδειξαν τόσο τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες του αναπτυσσόμενου ασιανο-αμερικανικού λογοτεχνικού χώρου όσο και τα μουσεία που ενισχύουν τις φωνές του.
Ο Αχμέτ συμμετείχαν τρεις άλλοι ασιανοαμερικανοί ποιητές και μυθιστοριογράφοι, οι οποίοι διάβασαν τη δουλειά τους σε μια συνάντηση με τίτλο «Μετανάστευση, Εγκλωβισμός και Ενότητα». Ο Ιάπωνας Αμερικανός Traci Kato-Kiriyama συνεργάστηκε με τον Ahmed για να διαβάσει μια σειρά ποιημάτων σε διάλογο μεταξύ τους .
"Υπήρξε μια έκρηξη ασιανοαμερικανών συγγραφέων (παραπάνω: Sally Wen Mao) τα τελευταία πέντε με 10 χρόνια", λέει ο διοργανωτής Lawrence-Minh Bùi Davis. (Emmanuel Mones) Σε ένα, ο Ahmed φαντάζεται τι θα έρθει από μια συνάντηση μεταξύ των προγόνων τους - "αν οι παππούδες μας μπορούσαν να συναντηθούν".
Η πακιστανική κυβέρνηση κρατούσε σε φυλάκιση τον παππού του Μπαχλαδίνι του Αχμέτ στη δεκαετία του 1970. Λέει ότι φυλακίστηκε για έξι μήνες σε στρατόπεδο εξωσωματικής εξόδου έξω από τη Λαχόρη του Πακιστάν. Αν και ο Αχμέτ δεν γεννήθηκε εκείνη την εποχή, η μνήμη της εσωτερικής παραμονής του παππού της, λέει, κατοικεί βαθιά μέσα στα οστά της.
Ο παππούς του Κάτω-Κιριγιάμα ήταν επίσης interned στο Manzenar, ένα από τα 10 αμερικανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου 110.000 Ιάπωνες-Αμερικανοί πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Στα ποιήματά της, αποκρίθηκε στον Αχμέτ, επεκτείνοντας την ιδέα των κοινών εμπειριών των παππούδων τους και πώς επηρεάζουν τις εγγονές τους:
Βρίσκομαι με θαυμασμό
με κάθε λέξη που διάβασα
των ποιημάτων στην οικογένειά σας -
Τι θα ήταν να
να εισαγάγει τους παππούδες μας;
Θα είχαν υπομείνει τη ζέστη του καλοκαιριού
να χορέψουμε προς τιμήν των προγόνων μας
και να διαλέξετε την εγγύτητα του
δηλαδή στην παράδοση;
Θα συμφωνούσαν να διαφωνούν ή
θα κουνούσαν και θα έλεγαν λιγότερο
για να κρατήσει το
μέλλον μεταξύ μας;
Η ποιητική συνομιλία τους ξεκίνησε πριν από ενάμιση χρόνο και εξελίχθηκε από κοινή οργάνωση μεταξύ των ιαπωνικών-αμερικανικών και μουσουλμανικών-αμερικανικών κοινοτήτων του Λος Άντζελες. Ο Ahmed εντάχθηκε σε μια περιοδεία στο ιστορικό ορόσημο Manzenar, το οποίο διοργανώθηκε από το VigilantLove, ένα συλλογικό σώμα στο Λος Άντζελες που συγκεντρώνει τους Ιάπωνες και τους μουσουλμάνους Αμερικανούς.
"Είναι συγγραφείς και ποιητές που είναι σε πρώτη θέση σε θέση να θέσουν σε λέξη αυτό που έχουμε ενσωματώσει και δεν είναι σε θέση να εκφραστούν", λέει η Lisa Sasaki, διευθυντής της APAC. (Emmanuel Mones) "Για την ημέρα των προσκυνημάτων, χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στο Manzenar και μετά από εκείνη την ημέρα έγραψα αυτό το ποίημα", λέει ο Ahmed.
"Υπάρχει πολλή συζήτηση για το προγονικό τραύμα", λέει ο Κάτω-Κιριγιάμα.
Αλλά τα ποιήματα είναι επίσης ένας τρόπος αντιμετώπισης του παρόντος και του μέλλοντος. Το αντι-μουσουλμανικό συναίσθημα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει εξελιχθεί σε πολιτική ρητορεία τα τελευταία χρόνια. Ο Κάτω-Κιριγιάμα λέει ότι βλέπει τα ποιήματα του Αχμέτ να εξελίσσονται από "τη σκέψη της για την πραγματικότητά της και τις δυνατότητες που η κυβέρνηση παρουσιάζει σε αυτήν και σε ολόκληρη τη μουσουλμανική κοινότητα".
Για τη διευθύντρια του APAC Λίζα Σασάκη, αυτές οι ευκαιρίες σύνδεσης είναι ένας από τους βασικούς λόγους για την οργάνωση του Φεστιβάλ Λογοτεχνίας.
"Είναι συγγραφείς και ποιητές που είναι σε πρώτη θέση να θέσουν σε λέξη αυτό που έχουμε εσωτερικευτεί και δεν είμαστε σε θέση να εκφράσουμε τους εαυτούς μας", λέει ο Sasaki. "Γι 'αυτό για μένα η λογοτεχνία είναι τόσο σημαντική ανεξάρτητα από την χρονική περίοδο που είμαστε και γιατί ο συγγραφέας και ο ποιητής είναι τόσο σημαντικός για την αμερικανική μας κοινωνία στο σύνολό της." Άλλες συνεδρίες στο Φεστιβάλ ασχολήθηκαν με θέματα όπως το φύλο, αγώνας.
Το ειδικό τεύχος του περιοδικού Ποίηση χαρακτήρισε τον Shamala Gallagher (επάνω αριστερά) και τον Rajiv Mohabir, ο οποίος αναμειγνύει το κρησφύγετο της Γουιάνας, το Bhojpuri και το αγγλικό στο στίχο του. (Emmanuel Mones) Ως ιδρυτής της ασιατικής αμερικανικής λογοτεχνικής ανασκόπησης στην Ουάσινγκτον, ο Lawrence-Minh Bùi Davis, επιμελητής της APAC για τις Ασιατικές Ειρηνικές Αμερικανικές Σπουδές, θεώρησε ότι η ώρα ήταν κατάλληλη για το φεστιβάλ.
"Υπήρξε μια έκρηξη ασιανοαμερικανών συγγραφέων τα τελευταία πέντε με 10 χρόνια", λέει. Όταν ρωτήθηκε γιατί, επισημαίνει "μεταβαλλόμενες στάσεις σχετικά με τον τόπο των τεχνών στις ασιανο-αμερικανικές οικογένειες".
Ένα αυξημένο ενδιαφέρον για την πολυπολιτισμικότητα έχει επίσης οδηγήσει σε "μεγαλύτερη εξοικείωση και ζήτηση για" ασιανο-αμερικανική γραφή, προσθέτει, μεταξύ άλλων και στους Αμερικανούς που δεν είναι ασιατικής καταγωγής. Οργανισμοί όπως ο Kaya Press, το Workshop των Ασιατών Αμερικανών Συγγραφέων και η Επισκόπηση φανάρι, μεταξύ άλλων, έχουν δώσει οικονομική και συναισθηματική υποστήριξη σε μια νέα γενιά συγγραφέων.
Το Ίδρυμα Ποίησης, το οποίο δημοσιεύει το περιοδικό Ποίηση, συμφώνησε να ξεκινήσει ένα ειδικό θέμα σε συνεργασία με την AALF. Τα ποιήματα στο θέμα καταδεικνύουν την ποικιλομορφία της Ασιατικής Αμερικής. Το "Coolie" του Rajiv Mohabir αναφέρει ένα ταξίδι από τη Γουιάνα (ο Mohabir αναμιγνύει τη γκουανέζικη κρεολή, το Bhojpuri και τα αγγλικά στην ποίησή του), ενώ το "Lao Jia 老家" του Wang Ping πλέκει μαζί Αγγλικά και Κινέζικα.
Πολλά από τα επιτυχημένα ποιήματα στο ζήτημα αντιμετωπίζουν την ατελείωτη κίνηση ανάμεσα σε παλιά σπίτια και νέα. Πολλά από τα επιτυχημένα ποιήματα, όπως το "Ερωτηματολόγιο για τον αυτισμό-ομιλία και η καθυστέρηση της γλώσσας" του Oliver de la Paz και το "Essay on Craft" του Ocean Vuong, δεν ασχολούνται ρητά με τη μετανάστευση.
Ο Kazin Ali έχει επί μακρόν αντιμετωπίσει το θέμα της queerness (τόσο του είδους όσο και της ταυτότητας). (Emmanuel Mones) Συγγραφείς όπως ο Mei-Mei Berssenbrugge και ο νικητής του βραβείου Pulitzer, Vijay Seshadri, υπήρξαν ηθοποιοί στην κοινότητα ποίησης εδώ και δεκαετίες. Τα ποιήματά τους εμφανίζονται μαζί με τα συγγράμματα από συγγραφείς που έχουν πολύ μικρότερο ιστορικό δημοσιεύσεων.
Όπως και το περιοδικό, το φεστιβάλ αξιοποίησε την ποικιλομορφία. Σε μια λογοτεχνική συζήτηση για το μέλλον της ασιατικής-αμερικανικής ποιητικής, ο Φράνι Τσόι έφερε το ακροατήριό της σε δάκρυα γέλιου όταν περιέγραψε την θυμωμένη ποίηση που άκουσε ευθείες ασιανοαμερικανοί άντρες να απαγγέλλουν τα ποίηματα. Αυτή η γενιά ποιητών, δήλωσε ο Choi, χρησιμοποίησε την ποίηση για να επιστρέψει εναντίον ενός αμερικάνικου μέσου μαζικής ενημέρωσης που ένιωθαν ότι αντιπροσώπευαν τους ασιανούς άνδρες ως ασυζητημένους ή ανύπαρκτους.
Αλλά μια νέα γενιά ασιανοαμερικανών ποιητών γιορτάζει την ιδιοσυγκρασία και την ταυτότητα ρευστού. Το ακροατήριο ακούει επίσης από τον Kazim Ali, ο οποίος έχει ασχοληθεί εδώ και χρόνια με το θέμα της queerness (τόσο του είδους όσο και της ταυτότητας).
Τα γεγονότα του Σαββάτου τελείωσαν με ένα ποίημα slam και γράμμα-λογοτεχνικό καραόκε-στο Dupont Underground, ένα κομμάτι παλιάς διαδρομής του Μετρό που τώρα είναι ένας χώρος για την παράσταση, το φιλμ και το θέατρο. Μέσα σε γκράφιτι και μουσική, ο ποιητής και ο Κογκρέσο εργαζόμενος Louie Tan Vital διαβάζουν για τις εμπειρίες της που εργάζονται ως υπάλληλος του Κογκρέσου:
η οικογένειά μου συνέτριψε τον ωκεανό του Ειρηνικού
Έτσι θα μπορούσα να κάνω λίκνο αυτή τη δημοκρατία αυτό σας επιτρέπει να με σπάσετε
Τι προνόμιο να χωρίσει σε αυτά τα μαρμάρινα σκαλοπάτια
Τι προνόμιο να σπάσει σε αυτό το διάδρομο
Και η κοινότητα μου να με πάρει πίσω
Επειδή η οικογένειά μου δεν μετανάστευσε
Για μένα να είμαι σιωπηλός
Το ακροατήριο έσπασε και φώναξε για τους αγαπημένους συγγραφείς τους, πίνοντας μπύρες και falooda (ένα γλυκό νότια ασιατικό μείγμα τριαντάφυλλο σιροπιού, βόρτυλο, ζελέ και γάλα.)
Ο ποιητής και ο εργαζόμενος του Κογκρέσου Louie Tan Vital διαβάζουν για τις εμπειρίες της που εργάζονται ως υπάλληλος του Κογκρέσου. (Emmanuel Mones) "Υπάρχει μια πολυετής συζήτηση για το τι μετράει ως ασιατική-αμερικανική λογοτεχνία και που μετράει ως ασιατικό-αμερικανικό που προέκυψε από πολλές συνομιλίες", λέει ο Ντέιβις. Ο όρος περιλαμβάνει τόσο πολλές διαφορετικές γλώσσες, πολιτισμούς και μέρη στην ιστορία, επισημαίνει.
Ως διοργανωτής, η λύση του ήταν να φέρει όσο το δυνατόν περισσότερους τύπους βιβλιογραφίας. "Συμπεριλάβαμε ένα πάνελ για τη παιδική λογοτεχνία, είχαμε γραφικά μυθιστορήματα, αναθέσαμε μια προσαρμογή, αναθέσαμε λογοτεχνικά μίμεις, είχαμε χώρους δημιουργού και όλα αυτά τα εξω-λογοτεχνικά ή λογοτεχνικά έργα, θέλοντας να επεκτείνουμε αυτήν την κατηγορία και να σκεφτούμε γενικά τι μπορεί να συμπεριλάβει αυτή η κατηγορία. "
Σίγουρα, η ασιατική-αμερικανική λογοτεχνική δουλειά έχει μεταφερθεί σε όλα τα είδη. Ο συγγραφέας και μεταφραστής Ken Liu, των οποίων τα μυθιστορήματα φαντασίας, που ενημερώθηκαν από την ασιατική ιστορία και τέχνη, έγραψε μια λογοτεχνική διεύθυνση για το φεστιβάλ. Οι διοργανωτές ανέθεσαν επίσης στον γραφικό μυθιστοριογράφο Matt Huynh του Μπρούκλιν να δημιουργήσει μια κινούμενη προσαρμογή του προλόγου στο The Committed, ένα επικείμενο μυθιστόρημα του Viet Nguyen, συγγραφέα του βραβευμένου με το βραβείο Pulitzer The Sympathizer.
Πίστωση: Matt Huynh, καλλιτέχνης, Kevin Shea Adams, συνθέτης, Irene Feleo, εμψυχωτής, δικαστής Shroomcloud, μουσική, Mark Wang, MJ Steele και Sasha Kimiatek, βοηθοί«Είχαμε ανθρώπους που ήρθαν στο φεστιβάλ με ερωτήσεις όπως« τι θα δουν οι ασιατικές χώρες να εκπροσωπούνται »και κάπως μπερδεύτηκαν όταν η απάντηση ήταν« Αμερικανός, αυτή είναι η χώρα που θα δεις εκπροσωπείται », λέει ο Sasaki.
Οι διοργανωτές θέλουν τώρα να επεκτείνουν το φεστιβάλ και ίσως να το πάρουν σε περιοδεία, λένε. Ο Ντέιβις οραματίζεται ένα ετήσιο πρόγραμμα καθοδήγησης, καθώς και ένα γεγονός στο Σικάγο.
"Έχω βάλει σε πολλά δημόσια προγράμματα, αλλά αυτό είναι ένα που ξεχωρίζει στο μυαλό μου απλώς για τον αριθμό των ανθρώπων που ήρθαν σε μένα να πω ότι αυτό ήταν ένα πρόγραμμα που ήταν πραγματικά απαραίτητο", λέει ο Sasaki. «Πρέπει να προσπαθούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις ανάγκες και το κάναμε σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση».
