Ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν ήταν πολλά πράγματα. Πολιτικός, επιστήμονας, εφευρέτης, συγγραφέας του εκτυπωτή, ήταν οραματιστής των οποίων οι ιδέες συνέβαλαν στη διαμόρφωση της Αμερικής. Αλλά είχε και κάποιες ιδέες που, αν και βασίζονταν στην υγιή λογική και τον πραγματισμό, μοιάζουν αρκετά περίεργες. Για παράδειγμα, υπάρχει η πρότασή του ότι η γαλοπούλα ήταν ένα πιο κατάλληλο εθνικό σύμβολο από τον αετό, το οποίο είδε ως "ένα πουλί κακού ηθικού χαρακτήρα". Το όραμα του Franklin για τον Αμερικανό δεν σταμάτησε με ανεξαρτησία και εικονογραφία. Πρότεινε επίσης ένα επανασχεδιασμένο αλφάβητο - μια νέα γλώσσα για ένα νέο έθνος.
σχετικό περιεχόμενο
- Οι πρόεδροι μπορούν να παραβιαστούν επειδή ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν σκέφτηκε ότι ήταν καλύτερο από τη δολοφονία
Ο Franklin ανέπτυξε το φωνητικό αλφάβητο του το 1768, αλλά δεν δημοσιεύθηκε μέχρι το 1789, όταν ο Noah Webster, που περιέργησε η πρόταση του Franklin, περιελάμβανε την περιγραφή του στο βιβλίο του Disertations on the English Language . Ωστόσο, επειδή ο Webster δεν διέθετε τα μπλοκ τύπου για να απεικονίσει τις αλλαγές του Φράνκλιν, το αλφάβητο δεν θα εμφανιζόταν μέχρι να φτιάξει ο Franklin νέα μπλοκ για να τυπώσει το αλφάβητο για τη συλλογή του 1779 των γραπτών του, Πολιτικά, Διάφορα και Φιλοσοφικά Τεμάχια . Ήταν η τελική δοκιμασία της υποτροφίας του Franklin και του polymathy, ενός φωνητικού αλφαβήτου σχεδιασμένου να έχει μια πιο φυσική τάξη από το υπάρχον σύστημα. Η πρότασή του, "Ένας μεταρρυθμισμένος τρόπος ορθογραφίας", ανοίγει με ανάλυση των προφορικών αγγλικών με τη μορφή πίνακα που δίνει προτεραιότητα στο αλφάβητο από την ηχητική και φωνητική προσπάθεια. Ο Φράνκλιν έδωσε προτίμηση στους "Ήχους που σχηματίζονται από την Αναπνοή, με καμία ή ελάχιστη βοήθεια της γλώσσας, των δοντιών και των χείλη? και παράγεται κυρίως στο Windpipe. "
Ο εισαγωγικός πίνακας του "Μία μεταρρυθμισμένη μορφή ορθογραφίας" του Benjamin Franklin (Πολιτικά, Διάφορα και Φιλοσοφικά κομμάτια) Η ανάλυση του Franklin είχε ως αποτέλεσμα να αφαιρεθούν έξι γράμματα από το αλφάβητο - C, J, Q, W, X, και Y - που ήταν, κατά την άποψή του, περιττά ή σύγχυση. Οι "σκληροί" και "μαλακοί" ήχοι ενός C, για παράδειγμα, μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν από ένα K και ο S. Franklin επίσης περιόρισε τα υπόλοιπα γράμματα σε έναν ήχο "όπως κάθε γράμμα έπρεπε να είναι", συμπεριλαμβανομένων των φωνηέντων. Στο φωνητικό αλφάβητο, οι "μεγάλες" φωνητικές προφορές επιτυγχάνονται χρησιμοποιώντας διπλά φωνήεντα. Οι αλλαγές δεν ήταν όλες μειωτικές. Το αλφάβητο του Franklin περιλαμβάνει έξι γράμματα της δικής του επινόησης: μια επιστολή που κάνει έναν ήχο "μαλακού O" όπως και στην "ανεπαρκή" ή "μπάλα". ένα που αντικαθιστά όλους τους "sh" ήχους όπως στο "πλοίο" ή "λειτουργία"? ένας ήχος "ng". δύο "th" υποκατάστατα. και ένα γράμμα που αντικαθιστά τους συνδυασμούς γραμμάτων "um" και "un". Ο Franklin χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το νέο του αλφάβητο σε μια επιστολή 1768 προς τον Polly Stevenson, το συμπέρασμα του οποίου αποτελεί ένα εξαίρετο και ως επί το πλείστον ευανάγνωστο παράδειγμα των προτεινόμενων αναθεωρήσεων του:
Το τέλος της επιστολής του Φράνκλιν προς τον Stevenson. Μετάφραση: "... δυσκολία εκμάθησης και χρήσης του. Και θα ήταν ήδη τέτοιες, αν είχαμε συνεχίσει τη σαξονική ορθογραφία και τη γραφή, που χρησιμοποιούν οι προπάτορές μας. Είμαι, αγαπητός φίλος μου, αγαπητός σου, Ben Franklin "(Πολιτικά, Διάφορα και Φιλοσοφικά κομμάτια) Ο Franklin ήταν σίγουρος ότι το νέο του αλφάβητο θα ήταν ευκολότερο να μάθει και, μόλις μάθει, θα μείωνε δραστικά την κακή ορθογραφία. Πιστεύει ότι κάθε δυσκολία στην εφαρμογή ενός νέου αλφάβητου θα τελικά ξεπεραστεί από τη λογική και την απλότητα του. Ωστόσο, ο βιογράφος Walter Isaacson γράφει ότι το αλφάβητο "πήρε το πάθος του για κοινωνική βελτίωση σε ριζοσπαστικά άκρα". Αλλά στις δύσκολες μέρες μετά την Επανάσταση, μια εθνική γλώσσα φαινόταν σαν μια φυσική εξέλιξη για μια νέα χώρα. Η πρόταση του Franklin δεν έβλεπε την υποστήριξη, ακόμα και με εκείνους στους οποίους ήταν πιο κοντά. Ωστόσο, κατάφερε να μετατρέψει τον Webster, τον πρωτοπόρο της ορθογραφικής μεταρρύθμισης. Ο Webster υποστήριξε την τυποποίηση της αμερικανικής ορθογραφίας, αλλά μέχρι να συναντηθεί με τον Φράνκλιν, υποστήριξε την απλοποίησή του. Μετά την ανάγνωση του "Ορθογραφικού τρόπου" του Φράνκλιν, ο Webster εμπνεύστηκε να σχεδιάσει μια πιο συντηρητική πρόταση για τη μεταρρύθμιση του αλφαβήτου, που δεν εξαρτάται από τη δημιουργία νέων χαρακτήρων. Οι δύο άνδρες υποστήριζαν τις επιδιώξεις του άλλου, αλλά δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον από τους άλλους. Ο Franklin εγκατέλειψε τελικά το σχέδιό του, ενώ ο Webster συνέχισε, ακόμη και δημοσίευσε βιβλία χρησιμοποιώντας τη νέα ορθόγραφιά του. Οι προσπάθειές του συναντήθηκαν με αντίσταση και γελοιοποιήθηκαν από τους κριτικούς ως μια αντιαισθητική διαφθορά της γλώσσας - κριτικές που πιθανόν να εφαρμοζόταν και στο εγκαταλελειμμένο σχέδιο του Franklin.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γλώσσα έχει επιρροή σε μια χώρα και το λαό της. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ταυτότητας κάποιου. Ο Φράνκλιν το πήρε στο άκρο. Ίσως είδε το αλφάβητο με τον ίδιο τρόπο που είδε τη γαλοπούλα, ως κάτι "θαρραλέο" και "πρωτότυπο" στην Αμερική. Το φωνητικό αλφάβητο θα ήταν επίσης ένα αμερικανικό πρωτότυπο, και μια αντανάκλαση των ανδρών και των γυναικών που ζουν στη νέα χώρα - ρεαλιστική, αποτελεσματική, ισότιμη.
Πηγές:
Benjamin Franklin, Πολιτικά, Διάφορα και Φιλοσοφικά κομμάτια (1779). Nicola Twiley και Geoff Manaugh, "Έξι νέες επιστολές για ανανεωμένο αλφάβητο" (Ίδρυμα St. Bride, 2005). Jill Lepore, Α είναι για την Αμερικανίδα: Γράμματα και άλλοι χαρακτήρες στις νέες Ηνωμένες Πολιτείες (2007); Walter Isaacson, Benjamin Franklin: Μια αμερικανική ζωή (2004); "Φωνητικό αλφάβητο του Βενιαμίν Φράνκλιν, " Omniglot; Jill Lepore, Α είναι για την αμερικανική: Γράμματα και άλλοι χαρακτήρες στις νεότερες Ηνωμένες Πολιτείες (2007)
