Τοποθετημένοι βαθιά μέσα στους κυτταρικούς πυρήνες, το DNA περιέχει τις οδηγίες για την ίδια τη ζωή. Αλλά θα μπορούσε η διπλή έλικα να βοηθήσει να διατηρήσει περισσότερο από το γενετικό υλικό για τις μελλοντικές γενιές; Μια ομάδα Ελβετών επιστημόνων σκέφτεται έτσι - κατάλαβα πώς να χρησιμοποιήσει το DNA για να αποθηκεύσει πληροφορίες για "σχεδόν μια αιωνιότητα".
σχετικό περιεχόμενο
- Αυτοί οι δίσκοι από γυαλί μπορούν να αποθηκεύουν δεδομένα για δισεκατομμύρια έτη
Απογοητευμένοι από τη σχετικά μικρή διάρκεια αποθήκευσης των ψηφιακών πληροφοριών - και εμπνευσμένες από απολιθώματα - οι επιστήμονες στράφηκαν στο DNA ως ένα πιθανό μέσο αποθήκευσης δεδομένων για μεγάλες χρονικές περιόδους. Η ομάδα αποφάσισε να προσπαθήσει να προστατεύσει το DNA που φέρει την πληροφορία σε ένα ορυκτό κέλυφος που κατασκευάστηκε από μικροσκοπικές σφαίρες πυριτίας.
Μετά την κωδικοποίηση δύο ιστορικών εγγράφων στο DNA, τα αποθηκεύουν στις νανοσφαίρες και διεξάγουν πειράματα γήρανσης για να προσομοιώσουν τις χημικές αλλαγές που συμβαίνουν σε εκατοντάδες χρόνια αποθήκευσης. Όταν αποκωδικοποίησαν τις αλληλουχίες DNA και τις συνέκριναν με πανομοιότυπες αλληλουχίες αποθηκευμένες σε χαρτί και πολυμερές, έμαθαν ότι τα απολιθωμένα απολιθώματα τους ήταν τα πιο αποτελεσματικά. Η ομάδα ανέπτυξε επίσης ένα ειδικό "back-up" αλγόριθμο για να διασφαλίσει ότι το διατηρημένο DNA θα μπορούσε να διαβαστεί ακόμη και με την παρουσία μικρών σφαλμάτων.
"Οι αρχικές πληροφορίες θα μπορούσαν να ανακτηθούν χωρίς σφάλματα, ακόμη και μετά από επεξεργασία του DNA σε διοξείδιο του πυριτίου στους 70 ° C για μία εβδομάδα", σημειώνουν οι επιστήμονες. "Αυτό είναι θερμικά ισοδύναμο με την αποθήκευση πληροφοριών για το DNA στην Κεντρική Ευρώπη για 2000 χρόνια." Αν και η ομάδα δεν είναι η πρώτη που κωδικοποιεί ένα βιβλίο ή έγγραφο στο DNA, είναι η πρώτη που δείχνει ότι η κρυπτογράφηση DNA μπορεί να είναι ένας ανθεκτικός τρόπος αποθήκευσης δεδομένων μακροπρόθεσμα.
Ωστόσο, η ομάδα παραδέχεται ότι δεν είναι βέβαιος πως η κοινωνία του μέλλοντος θα μπορεί να διαβάσει τα κρυπτογραφημένα έγγραφα σε χιλιάδες χρόνια. "Από τη μία πλευρά, είμαστε ερευνητές, απλά παρέχουμε τη μέθοδο για να το κάνουμε αυτό. Από την άλλη πλευρά, μας ενδιαφέρει αυτό που σημαίνει αυτό και τι είδους δυνατότητες προσφέρει », δήλωσε ο ερευνητής Robert Grass στο Swiss Public Broadcasting.
Αυτό αφήνει ανοιχτό ένα από τα βασικά ερωτήματα για το πώς θα διατηρήσουμε την ψηφιακή μας ιστορία μακροπρόθεσμα. Πρώτον, η αποθήκευση πρέπει να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα - το DNA επιλύει αυτό το πρόβλημα. Αλλά πρέπει επίσης να έχει ένα μηχανισμό που θα επιτρέψει σε όποιον συναντά τα αποθηκευμένα δεδομένα να το διαβάσει. Μετάφραση: Είναι υπέροχο να έχετε επιλογές, αλλά μην περιμένετε να μπορέσετε να μετατρέψετε το βιβλιοθήκη σας σε αρχείο DNA σύντομα.
