Το νησί του Αγίου Βαρθολομαίου δεν είναι απλά μια δημοφιλής παιδική χαρά για τους πλούσιους και διάσημους - είναι επίσης προορισμός για τους μελετητές γλωσσών. Παρόλο που είναι μικροσκοπικό, ο St. Barts στα Leeward Islands της Καραϊβικής φιλοξενεί τέσσερις διαφορετικές γλώσσες, όλες συνδεδεμένες με την ιστορία του νησιού. Στο Christian Science Monitor, ο Ruth Walker, περιγράφοντας τα ευρήματα ενός βιβλίου 2013 από τη γλωσσολόγο Julianne Maher, γράφει:
Σήμερα ο Άγιος Μπάρθς είναι ένα γαλλικό έδαφος οκτώ τετραγωνικών μιλίων και περίπου 8.000 άνθρωποι. Ο χάρτης του Καθηγητή Maher δείχνει τα τέσσερα τμήματα του νησιού με τις γλώσσες τους: ο Άγιος Μπάρθ Πατόης στο Sous le Vent (το εμπνευσμένο ή δυτικό τέλος). St. Barth Creole στο Au Vent (το έθνος ή το ανατολικό, τέλος)? "Saline French, " που ονομάζεται για τοπικές λίμνες αλατιού, στο κέντρο. και τα αγγλικά στη Γουσταβία, την πρωτεύουσα, που χτίστηκαν από διεθνώς κατανοητούς Σουηδούς.
Το βιβλίο του Maher ονομάζεται Η επιβίωση των ανθρώπων και των γλωσσών: Σκούνοι, κατσίκες και μανιόκα στο Σαιντ Βαρθολομαίος, Γαλλικές Δυτικές Ινδίες . αναφέρεται σε τρεις παραδοσιακές κοινότητες του νησιού - οι ναυτικοί, ο βοσκοί και οι αγρότες. Το νησί μπορεί να είναι μικρό, αλλά έχει τόσο αυστηρά όρια, ώστε όλες αυτές οι κοινότητες έχουν διαφορετικούς τύπους αίματος, αναφέρουν οι Walker. Και διαφορετικές γλώσσες.
Μετά την άφιξη των Γάλλων εποίκων τον 17ο αιώνα, τρεις διαλέκτριες προέκυψαν και διαφοροποιήθηκαν. Τώρα, τα Patois είναι διαφορετικά από εκείνα που βρίσκονται στο Cajun Γαλλικά ή Καναδικά Γαλλικά. το κρεολ είναι παρόμοιο με αυτό της Μαρτινίκας. το αλατούχο γαλλικό μιλούσε ως επί το πλείστον από τους ηλικιωμένους, την εποχή που επισκέφθηκε ο Μάχερ και "πολύ γρήγορα". Τα αγγλικά στην πρωτεύουσα προέκυψαν όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος της Γαλλίας έδωσε το νησί στους Σουηδούς το 1784. Η Σουηδία επέστρεψε το St Barts στη Γαλλία το 1978.
Συγκεντρώνοντας τις καταγραφές των διαφόρων διαλέκτων για την απαιτούμενη σκληρή δουλειά, γράφει ο Maher στην εισαγωγή στο βιβλίο της:
Οι Άγιοι Barths ήταν ύποπτοι για τους ξένους και οι γλωσσικές τους ποικιλίες χρησιμοποιούνταν μόνο με οικογενειακούς ή στενούς φίλους, όχι με ξένους. Και για να καταγράψει την ομιλία τους; Με τίποτα! Οι αρχικές επαφές ήταν πολύ απογοητευτικές.
Η απροθυμία, όπως προτείνει, παραμένει από την απελπιστική στάση που περιβάλλουν τα νησιά και τη Γαλλία που πήγαν προς τους ανθρώπους από το St. Barts. Όμως, δεκάδες επισκέψεις κατά τη διάρκεια των ετών δημιούργησαν αρκετή εμπιστοσύνη στον Maher να τεκμηριώσει τις γλώσσες.
Το νησί είναι κάτι περισσότερο από ένα καλό μέρος για να μελετήσετε πόσο διαφορετικές γλώσσες μπορούν να εμφανιστούν ακόμη και σε ένα μικρό πληθυσμό. Είναι επίσης ένας χώρος για να μελετήσει πώς πεθαίνουν οι γλώσσες. Ο Μάχερ, ο Walker γράφει, λέει την ιστορία των γλωσσών του νησιού με "συνείδηση της αναφοράς σε φαινόμενα που εξαφανίζονται σχεδόν όπως γράφει, πολλά από αυτά που συνέντευξη έχουν πεθάνει από τότε".
Το αλατούχο γαλλικό είναι "πιθανότατα ήδη φύγει" και το κρηπίδεο του St. Barts παρακμάζει. Η στάνταρ γαλλική κερδίζει έδαφος (ακόμη και πιέζοντας το αγγλικό έξω). Αλλά ο Άγιος Μπαρς Πατόης κρέμεται ως σήμα της ταυτότητας του St. Barts. Όμως, καθώς η απομόνωση του παρελθόντος εξαφανίζεται μπροστά στην τουριστική κίνηση και την αυξανόμενη ευημερία, αυτό μπορεί επίσης να αλλάξει. Ο Μάρε σημειώνει:
Ελπίζω ότι ο αναγνώστης θα εκτιμήσει όχι μόνο αυτή τη ξεχωριστή κοινωνία, αλλά και το θάρρος και την αντοχή του στον αιώνιο αγώνα του με τις αντιξοότητες ».
