Καθώς τα σχολικά συμβούλια σε όλη τη χώρα αγωνίζονται με περικοπές του προϋπολογισμού, οι γονείς και οι μαθητές μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι με ζητήματα περισσότερο πολιτικά από οικονομικά. Σημαντική περίπτωση: Η αμερικανική νοηματική γλώσσα, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της New York Times, είναι η τέταρτη πιο δημοφιλής γλώσσα που διδάσκεται στα κολέγια. (Διαβάστε ολόκληρη την έκθεση Σύγχρονης Γλωσσικής Συλλογής.)
Αλλά όπως ανέφερε η Monica Davey σε άλλο άρθρο του Times, αρκετές πολιτείες - όπως η Ιντιάνα, το Κάνσας, η Βόρεια Καρολίνα, το Όρεγκον, η Νότια Ντακότα και η Δυτική Βιρτζίνια - απειλούν να μειώσουν τη χρηματοδότηση των κρατικών σχολείων για τους κωφούς, περιορίζοντας τις διαθέσιμες επιλογές για κωφούς φοιτητές που θέλουν να μάθουν ASL Από την ιστορία:
Ορισμένοι υποστηρικτές για τα σχολεία ανησυχούν τώρα ότι οι οικονομικές ανησυχίες θα μπορούσαν να ωθήσουν τη συζήτηση προς την αποστολή κωφικών παιδιών σε "mainstream" σχολεία, γεγονός που, στα μάτια ορισμένων, τελικά θα ενθαρρύνει μεθόδους επικοινωνίας διαφορετικές από την αμερικανική νοηματική γλώσσα.
Η σύγκρουση ανάμεσα στην ASL και σε αυτό που ορισμένοι χαρακτηρίζουν ως "στόλισμα", ή μια προσέγγιση ακρόασης και ομιλούμενης γλώσσας, εκτείνεται εδώ και πολλά χρόνια. Τα σχολεία που προωθούν το στόμα, σχηματίστηκαν ήδη από το 1867, και μια διάσκεψη του 1880 στο Μιλάνο, το Διεθνές Συνέδριο για την Εκπαίδευση των Κωφών, ψήφισαν να απαγορεύσουν τη νοηματική γλώσσα. Η Νεμπράσκα ψήφισε νόμο το 1913 για την απαγόρευση της νοηματικής γλώσσας. Ο Αλέξανδρος Γκράχαμ Μπελ ήταν ένας από τους πιο επίμονους υπέρμαχους του στόματος.
Αυτή ήταν η ατμόσφαιρα πίσω από μια αξιόλογη σειρά ταινιών που έγιναν μεταξύ 1910 και 1921, υπό την αιγίδα της Εθνικής Ένωσης Κωφών. Το NAD, που δημιουργήθηκε το 1880, αγωνίσθηκε για να «διαφυλάξει, να προστατεύσει και να προωθήσει τα αστικά, ανθρώπινα και γλωσσικά δικαιώματα των κωφών και των σκληρών ακροατών», συγκεκριμένα στην απόκτηση, χρήση και διατήρηση της αμερικανικής νοηματικής γλώσσας.
"Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να γίνει αυτό είναι μέσω κινηματογραφικών ταινιών", έγραψε ο George William Veditz. Γεννημένος το 1861, ο Veditz έχασε την ακοή του στην ηλικία των οκτώ λόγω σκουριάς. Αποφοιτώντας από το κολλέγιο Gallaudet ως βαλερίτορ το 1884, έγινε καθηγητής και αργότερα πρόεδρος της NAD. Ο Σύνδεσμος δημιούργησε μια Επιτροπή Κινηματογράφου το 1910 με εντολή να κινηματογραφήσει "εξαιρετικά παραδείγματα" της νοηματικής γλώσσας και να διανείμει αυτές τις ταινίες σε όλη τη χώρα.
Οι 14 ταινίες που παράγει η επιτροπή είναι πλέον μέρος της συλλογής George W. Veditz στο πανεπιστήμιο Gallaudet. Όλοι οι τίτλοι έχουν ιστορική σημασία, σύμφωνα με τον Patti Durr, ο οποίος blogs για τα κωφαλά θέματα στο People of the Eye. Αλλά η διατήρηση της γλώσσας των σημείων, η οποία καταγράφει 14λεπτη ομιλία του Veditz (παραπάνω), μπορεί να είναι η πιο συγκινητική. "Ο Veditz είναι ο ήρωάς μου", γράφει ο Durr σε ένα e-mail. "Λατρεύω απόλυτα την προνοητικότητα και τη στάση του. Αν ήταν ζωντανός σήμερα, αναμφισβήτητα θα συμμετείχε στα ίδια ακριβώς ζητήματα ».
Ακόμη και αν δεν καταλαβαίνετε το ASL, ο Veditz είναι μια ισχυρή και πειστική παρουσία στη Διατήρηση της Γλωσσομάθειας . Όπως ο Δρ Carol Padden (ο πρώτος κωφός παραλήπτης μιας υποτροφίας του John D. και Catherine T. MacArthur) έγραψε: "Τα μαλλιά του χωρίζονται με τακτοποιημένα στη μέση, έτσι ώστε το πρόσωπό του να μπορεί να το δει καθαρά και να είναι προσεκτικός να υπογράψει επακριβώς και σε μεγάλες χειρονομίες. "
Ο Δρ. Padden έχει μεταφράσει την ομιλία του Veditz σε γραπτά αγγλικά. Ο Veditz έγραψε τη δική του εκδοχή σε μια επιστολή λίγα χρόνια μετά την παραγωγή της ταινίας. Μόνο με τη σύγκριση των δύο άρχισα να εκτιμώ την ASL. Προηγουμένως σκέφτηκα τη νοηματική γλώσσα σαν ένα είδος γραμματικής μετάφρασης των προφορικών αγγλικών, με μια αλληλογραφία μεταξύ ομιλούμενων λέξεων και σημείων. Αλλά βλέπω τώρα την ASL ως μια πραγματική αυτόνομη γλώσσα, με δικό της λεξιλόγιο, τη δική της γραμματική, τη δική της ρητορική.
Πάρτε την ακόλουθη υπογεγραμμένη πρόταση ως παράδειγμα. Ο Padden τον μεταφράζει ως εξής: «Αλλά για τριάντα τρία χρόνια οι δάσκαλοί τους τα έριχναν στην άκρη και αρνήθηκαν να ακούσουν τους λόγους τους.» «Απομακρύνετε τα σημάδια του Βέιντιτς ως« πιάστε-σθεναρά » : "Για τριάντα τρία χρόνια οι καθηγητές τους έχουν κρατήσει μακριά με χέρι χάλυβα."
Η παρακολούθηση της διατήρησης της σημικής γλώσσας και των άλλων ταινιών στη συλλογή Veditz μας συνδέει άμεσα με τις μάχες που εξακολουθούν να διεξάγονται σήμερα. Επίσης μας δίνει μια ματιά σε μερικούς αξιόλογους ανθρώπους που βρήκαν έναν τρόπο να χρησιμοποιήσουν κινηματογραφικές ταινίες για δικούς τους σκοπούς.
