Κινέζικα εστιατόρια είναι πανταχού παρόν σε ολόκληρη την Αμερική από μεγάλες πόλεις σε εμπορικά κέντρα προαστιακών σε σκονισμένους πίσω δρόμους, στα βενζινάδικα. Είναι συχνά η καρδιά των μικρών πόλεων. Προσφέρουν ένα γνωστό μενού από τρόφιμα άνεση, αλλά και παρόμοια ονόματα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Παρόλο που η πλειοψηφία των 50.000 κινεζικών εστιατορίων στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι franchise μεγάλης αλυσίδας, τα οικογενειακά μαμά-και-ποπ καταστήματα τηρούν μια δοκιμασμένη και πραγματική γευστική παράδοση.
σχετικό περιεχόμενο
- Τα στρείδια είναι Αφροδισιακά;
- Οι αξιωματούχοι του Ellis Island πραγματικά αλλάζουν τα ονόματα των μεταναστών;
"Η εξοικείωση είναι ένα από τα μεγαλύτερα σημεία πώλησής τους", λέει ο Cedric Yeh, ο οποίος ως επικεφαλής της πρωτοβουλίας Sweet and Sour στο Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, μελετά τις κινεζικές διατροφικές διαδρομές (βλέπε τα τεχνουργήματα παρακάτω) και συνέβαλε στη δημιουργία μιας έκθεσης 2011 για τα κινέζικα τρόφιμα στην Αμερική στο μουσείο.
Πολλά κινεζικά ονόματα εστιατορίων επιλέγονται για την ευτυχία τους - από την επιθυμία των ιδιοκτητών για επιτυχία. Περιλαμβάνουν λέξεις όπως χρυσή, τύχη, τύχη και κήπο. Στο Mandarin, ο κήπος είναι "γιουάν", ένα ομόφωνο για χρήματα.
Το παιχνίδι λέει, λέει ο Yeh, συνήθως χάνεται στα αμερικανικά diners. Για τους Αμερικανούς, κάποια ονόματα μπορεί να μην έχουν νόημα ή να μεταφράζονται με έναν αστείο τρόπο, λέει ο Yeh, των οποίων οι γονείς είχαν ένα κινέζικο εστιατόριο που ονομάζεται Jade Inn στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, όταν ήταν νεότερος.
Μία από τις λέξεις που σημαίνει καλή τύχη στα καντονέζικα γράφεται πιο δυστυχώς "fuk." Εστιατόρια που ενσωματώνουν αυτή τη λέξη έχουν πάρει μεγάλη προσοχή, ειδικά στην εποχή των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, λέει ο Yeh, ο οποίος επίσης λειτουργεί ως αναπληρωτής πρόεδρος του τμήματος των Ενόπλων Δυνάμεων Ιστορία.
"Δεν νομίζω ότι σταμάτησαν ποτέ και σκέφτηκαν γιατί αυτό θα μπορούσε να προσελκύσει την προσοχή", λέει ο Yeh.
Ένα online κινεζικό εστιατόριο γεννήτρια όνομα χτυπά παιχνιδιάρικη διασκέδαση στο στιφάδο των δυνατοτήτων ονόματος, φτύνουν έξω "Goose Oriental", "Mandarin τοίχο", "# 1 Tso, " και "Fortune νέα δυναστεία." Ευοίωνο, ίσως, αλλά ίσως όχι catchiest .
Το "Wok", "ο κήπος", "σπίτι", και "κουζίνα", επίσης, χρησιμοποιούνται συχνά. Το "Golden" ήταν το πιο προσφερόμενο χρώμα, και η panda και ο δράκος ήταν τα πιο καλά χρησιμοποιούμενα στην κατηγορία των ζώων. (bluebeat76 / iStock) Αλλά τα κινεζικά ονόματα εστιατορίων είναι γεμάτα με σημασία για τον κινεζικό λαό. Πάρτε το "Αρωματικό Λιμάνι" - το όνομα για το Χονγκ Κονγκ, λέει ο Andrew Coe, ένας συγγραφέας της Chop Suey στο Μπρούκλιν , Μια Πολιτιστική Ιστορία του Κινέζικου Τρόφιμου στις Ηνωμένες Πολιτείες . Οι Κινέζοι θα καταλάβαιναν ότι είναι εστιατόριο σε στιλ Χονγκ Κονγκ, λέει.
Τα ονόματα - μαζί με τα μενού και διακόσμηση - που ορίζει ο πρώτος ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου σπάνια αλλάζουν, ακόμα και αν η επιχείρηση αλλάζει χέρια πολλές φορές, όπως συμβαίνει συχνά, λέει ο Coe. Τα κινεζικά εστιατόρια ακολουθούν μια φόρμουλα. "Πιστεύουν στη συνέπεια και δεν φοβίζουν τους πελάτες", λέει ο Coe. Αν το όνομα αλλάξει, θα μπορούσε να σημαίνει μια αλλαγή στη κουζίνα.
Τα περισσότερα κινέζικα εστιατόρια στην Αμερική παίρνουν επίσης τα μενού τους, το ντεκόρ τους και ακόμη και τους εργαζόμενους από μια μικρή ομάδα διανομέων, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται στη Νέα Υόρκη, αν και μερικοί βρίσκονται στο Σικάγο, το Λος Άντζελες και το Χιούστον, μια πόλη με αυξανόμενο κινεζικό πληθυσμό .
Κινέζικα εστιατόρια - αυτά που εξυπηρετούσαν και Αμερικανούς, και όχι μόνο οι Κινέζοι μετανάστες - δεν άρχισαν να πολλαπλασιάζονται μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Το κέντρο του κινεζικού συντροφιά τροφίμων ήταν η πόλη της Νέας Υόρκης, όπου πολλοί Κινέζοι κατέληξαν μετά από φυλετική βία στην αμερικανική δύση. Στην ανατολή, ειδικά στο κοκκινομάλλη μεταμφιεσμένο στιφάδο που ήταν τότε η Νέα Υόρκη, ενώ υπήρχε αντι-κινεζικό συναίσθημα, δεν ήταν πιο θορυβώδης από τη φανατισμό εναντίον άλλων μεταναστών, λέει ο Coe.
Οι μετανάστες από το καντόνι (η νότια επαρχία που περιβάλλει το Χονγκ Κονγκ και τώρα γνωστό ως Guangdong) άνοιξαν τα περισσότερα από τα πρώτα εστιατόρια των ΗΠΑ. Η επιρροή της καντονέζικης εξακολουθεί να είναι ισχυρή, αλλά με ένα άλλο κύμα κινεζικών μεταναστών στη δεκαετία του 1970 και του 1980, η κουζίνα και ο πολιτισμός της επαρχίας Fujian εντάχθηκαν στο αμερικανικό μείγμα, μαζί με πιάτα από το Χουνάν, το Σιτσουάν, την Ταϊπέι και τη Σαγκάη. Και τώρα, με τους αυξανόμενους αριθμούς κινέζων φοιτητών που φοιτούν σε αμερικανικά πανεπιστήμια, οι ενδιαφέρουσες περιφερειακές επιρροές εμφανίζονται σε ίσως απροσδόκητα μέρη όπως το Πίτσμπουργκ, λέει ο Coe.
"Αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί φαίνεται να πιστεύουν στο κινεζικό φαγητό είναι ότι πρέπει να είναι φθηνό και όχι πολύ εξωτικό και να εξυπηρετείται πολύ γρήγορα" λέει ο Coe (annop24 / iStock) Αλλά όλα τα ονόματα συνεχίζουν να είναι παρόμοια και να λένε κάτι και στους δύο Αμερικανούς και Κινέζους φίλους, λέει ο Yeh. "Θέλετε να δώσετε στον πελάτη την ιδέα ότι έρχεστε σε ένα κινέζικο εστιατόριο", λέει. Το εστιατόριο πρέπει επίσης να αγωνιστεί ως κάτι πιο εξωτικό από το κινέζικο μέρος κάτω από το δρόμο, οπότε μπορεί να γίνει λίγο πιο φανταστικό με το όνομα, προσθέτει.
Το Washington Post το 2016 ανέλυσε τα ονόματα περίπου 40.000 κινεζικών εστιατορίων και διαπίστωσε ότι το "εστιατόριο", "Κίνα" και "κινέζικα" εμφανίστηκαν μαζί σε περίπου το ένα τρίτο των ονομάτων. Η "Express" ήταν η επόμενη πιο δημοφιλής λέξη, με το "Panda" να τρέχει πίσω, εν μέρει επειδή υπάρχουν περισσότερα από 1.500 εστιατόρια "Panda Express", μέρος μιας αλυσίδας.
Το "Wok", "ο κήπος", "σπίτι", και "κουζίνα", επίσης, χρησιμοποιούνται συχνά. Το "Golden" ήταν το πιο προσφερόμενο χρώμα, και η panda και ο δράκος ήταν τα πιο καλά χρησιμοποιούμενα στην κατηγορία των ζώων.
Τα αντικείμενα που συλλέχθηκαν για το «Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία» του Εθνικού Μουσείου της Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτό το wok, που οι πρώιμοι Κινέζοι μετανάστες στην Καλιφόρνια χρησιμοποιούσαν για την προετοιμασία των γευμάτων κατά τη δεκαετία του 1880. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Αυτό το καλούπι μπισκότων περιπέτειας από τη δεκαετία του 1910 χρησιμοποιήθηκε στο εργοστάσιο καραμελών Benkyodo στο Σαν Φρανσίσκο για να ψήνουν και να ψήνουν μπισκότα τύχης. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα τεχνουργήματα που συλλέχθηκαν για το "Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία" του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτό το skimmer από το 1880, που χρησιμοποιείται για την αφαίρεση μαγειρεμένων τροφίμων από πετρέλαιο ή νερό. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα τεχνουργήματα που συλλέχθηκαν για το "Sweet and Sour Initiative" του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτά τα κουτάλια, που χρονολογούνται από το 1890. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα αντικείμενα που συλλέχθηκαν για το «Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία» του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτό το μπολ από το 1890. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα τεχνουργήματα που συλλέχθηκαν για το «Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία» του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτά τα chopsticks από το 1890. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα τεχνουργήματα που συλλέχθηκαν για το «Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία» του Εθνικού Μουσείου της Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτό το κασσίτερο μπισκότων τύχης από τη δεκαετία του 1930. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Το "Chop Suey" ήταν ένα εργαλείο μάρκετινγκ, το οποίο οι ιδιοκτήτες εστιατορίων ενσωμάτωσαν στο πρότυπό τους. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Αυτό το καπέλο αρτοποιίας της δεκαετίας του '30 χρησιμοποιήθηκε από έναν εργαζόμενο στην εταιρία Noodle του Χονγκ Κονγκ στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα τεχνουργήματα που συλλέχθηκαν για το "Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία" του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτά τα σύγχρονα κουτάκια εξαγωγής, μενού και ξυλάκια. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) 
Τα τεχνουργήματα που συλλέχθηκαν για το «Γλυκό και Ξινή Πρωτοβουλία» του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας 2011 περιλαμβάνουν αυτή την τσαγιέρα. (Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Ινστιτούτο Smithsonian) Η σύνδεση panda-China στα ονόματα των εστιατορίων είναι κάτι πιο πρόσφατο, αλλά τόσο ο δράκος όσο και το φοίνικας συνδέονται παραδοσιακά με την κινεζική κουλτούρα και την ιστορία, λέει ο Coe. Το "Imperial" έχει επίσης βαθιές συνεργασίες για τον κινεζικό λαό, που υποδηλώνει το παρελθόν του. Για τα εστιατόρια, "αυτό συνεπάγεται ένα είδος ανύψωσης του φαγητού", λέει ο Coe, αλλά συχνά, δεν είναι τίποτα άλλο να είναι μια περικοπή παραπάνω. Ένα από τα αγαπημένα εστιατόρια του Queen στο Queens, "Main Street Imperial Chinese Gourmet", έχει υπέροχο φαγητό, αλλά είναι βασικά μια τρύπα στον τοίχο, λέει.
Όσον αφορά την Coe, το όνομα είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από το φαγητό. "Αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί φαίνεται να πιστεύουν στο κινεζικό φαγητό είναι ότι πρέπει να είναι φθηνό και όχι πολύ εξωτικό και να εξυπηρετείται πολύ γρήγορα", λέει. Αναμένουν κάτι λίγο γλυκό, λιπαρό, δεν είναι πολύ πικάντικο, δεν είναι παράξενα συστατικά και κάποια βαθιά τηγανητά κρέατα.
Το καντονέζικο φαγητό είναι λεπτό και ελαφρύ, με πολλούς ατμούς ή βραστά αντικείμενα. "Είναι μια από τις μεγάλες κουζίνες του κόσμου", λέει ο Coe.
Αλλά σε εστιατόρια που εξυπηρετούν περισσότερο τους Αμερικανούς, το φαγητό έχει αλλάξει ώστε να ταιριάζει στις προσδοκίες των επισκεπτών ότι «είναι σχεδόν εντελώς μη αναγνωρίσιμο» - σε αντίθεση με τα ονόματα.
Είναι η σειρά σου να ζητάς από το Smithsonian.
Αυτό το καλοκαίρι, ανοίγει στις 28 Ιουνίου στο Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας μια νέα μόνιμη έκθεση με τίτλο "Πολλές Φωνές, Ένα Έθνος" και με πολλά αντικείμενα που συλλέγονται από Κινέζους μετανάστες και ιδιοκτήτες εστιατορίων.
